Veroudering kan worden beïnvloed door onze genen. Het is misschien nog niet mogelijk om ouder worden te voorkomen, maar het is misschien wel mogelijk om veroudering te voorkomen. Veroudering verwijst naar de indicaties die normaal gesproken gepaard gaan met het ouder worden.
Wat gebeurt er?
Vergeetachtigheid, verminderde mobiliteit, overgewicht, voortdurende stress, chronische pijn, huidgevoeligheid, slaapproblemen, prikkelbare darm syndroom en hormoononevenwichtigheden zijn aandoeningen die de jongere generatie niet lijken te treffen. Veroudering wordt vaak beschreven als een afname van het vermogen om zich aan te passen aan of weerstand te bieden tegen ecologische, emotionele en fysiologische stress die resulteert in gebreken in het immuunsysteem.
Dergelijke gebreken kunnen het gevolg zijn van oxidatieve stress of DNA-schade, vaak gekenmerkt door een afname van de immuunrespons van het menselijk lichaam, het uiterlijk van ziekten zoals kanker, hoge bloeddruk, artritis en diabetes. Er zijn twee verschillende soorten immuuncellen, B-cellen die antilichamen produceren en T-cellen die de acties van andere witte bloedcellen reguleren door signalen te sturen via het immuunsysteem en de klieren.
Immuunfuncties
Naarmate we ouder worden, nemen de immuunfuncties af, vooral die van de T-cellen. De verhouding tussen de verschillende T-cellen verandert en de afname van ontstekingsremmende cellen draagt bij aan een verminderde regulatie van B-cellen en andere witte bloedcellen. Hierdoor neemt de tendens tot zelfvernietiging van iemands weefsels, auto-immuniteit genaamd, toe. Naar schatting heeft 10 tot 15 procent van de gezonde ouderen een verhoogd niveau van antilichamen tegen hun eigen weefsels.
De thymusklier is verantwoordelijk voor de productie van generieke stamcellen die geprogrammeerd kunnen worden in verschillende soorten immuuncellen. De thymus is het meest actief als we kinderen zijn en neemt in omvang af met een verminderde productie van stamcellen naarmate we ouder worden. Er is nu een algemeen aanvaard verband tussen veroudering en immuundisfunctie en er is ook duidelijk bewijs van gegevensuitwisseling tussen het centrale zenuwstelsel en het immuunsysteem.
Eindnoot
Daarom heeft hoe je denkt en je voelt een directe invloed op je immuunreactie. Er zijn aanwijzingen dat de hersenen een belangrijke invloed hebben op de immuunreactie door te communiceren met hormonen en perifere zenuwen. De hersenen sturen berichten met specifieke chemicaliën die cytokinen worden genoemd. Dit zijn boodschapper-eiwitten die door immuuncellen worden gemaakt om met elkaar te communiceren. Oxidatieve stress en de gevolgen daarvan, veroorzaakt door vrije radicalen, zijn de belangrijkste oorzaken van veroudering. DNA-schade en een verminderde DNA-herstelcapaciteit zijn enkele cruciale signalen bij het nadenken over hoe je gezonder kunt leven. Het is heel goed mogelijk om veel van je eigen veroudering onder controle te krijgen met de juiste anti-verouderingstherapie.