Een paar jaar geleden wandelde ik door een boekwinkel toen ik een boek tegenkwam met de titel Honoring Menstruation van Lara Owen. Omdat ik het een fascinerend onderwerp vond, had ik het gekocht en op mijn boekenplank in huis gezet. Het stond daar geruime tijd ongeopend en ongelezen, maar werd vaak overgeslagen voor uitstapjes naar tweedehands boekwinkels, waar andere minder zinvolle boeken naartoe gingen.
Laten we het begrijpen
Een maand of langer geleden besloot ik het geschreven boek van de plank te trekken en het door te bladeren. Immers, gemakkelijk langer gewacht zou het onderwerp mogelijk irrelevant zijn. Ik zou moeten overstappen op boeken met titels als Eerbetoon aan de menopauze. Of misschien was het geweest dat ik een beetje meer inzicht nodig had om opgeheven vrouwen te helpen een locatie te bereiken waar ze zichzelf en hun natuurlijke cycli dieper respecteren, dan ze te bekijken als hindernissen of medische kwalen. Wat ik tegenkwam in het geschreven boek was een diepgaande beschouwing over de diepere betekenis van de "periode", waarom het onderwerp wordt vermeden en omgeven met een wolk van schaamte bijna, en hoe het zou kunnen worden aanvaard als een uitstekende brenger en leraar van wijsheid, voor mannen en vrouwen. Ik wou dat ik het boek in het verleden had gelezen.
Bewustwording
Ik was me ervan bewust dat mensen in een cultuur leven die de heiligheid van de menstruatie ontkent. Het is algemeen bekend dat meisjes in onze samenleving hun gevoel van eigenwaarde verliezen tijdens hun puberteit. Ze voelen zich ongemakkelijk en generen zich rond natuurlijke gebeurtenissen zoals ongesteld worden, borsten krijgen en groter worden dan jongens. Er is absoluut geen overgangsritueel, ceremonie of feest om meisjes in te wijden in een juiste hoeveelheid tijd in hun leven als ze vruchtbaar worden; als ze uiteindelijk de volgende generatie zijn die nieuw leven voortbrengt; als ze hun reis beginnen naar het worden van de dragers van wijsheid.
In plaats daarvan, worden veel dames kort verteld hoe ze de rommel moeten aanpakken. Vanaf daar zijn ze zelf aan zet. Cultureel wordt de menstruatie gezien als een ongemakkelijke, pijnlijke en emotionele last die vaak behandeld moet worden. Het remt sport en activiteiten, werk, reizen, seks, emotionele stabiliteit en mentale helderheid gedurende 35 jaar ongeveer. Tijdens deze juiste periode moet het worden verborgen. Sterker nog, een vrouw kan haar normale activiteiten voortzetten en doen alsof het niet aan de hand is door simpelweg medicijnen te nemen om de symptomen te blokkeren en door het gebruik van producten waarmee ze het kan negeren. Maar tegen welke prijs hebben we de heiligheid van de "maantijd" van een vrouw in ere hersteld? Zou het lijden zelf deels te wijten zijn aan de manier waarop wij routinematig onze anatomie en haar natuurlijke cycli negeren? Kunnen ziekte en aandoeningen er ook mee te maken hebben? Deze cycli en hun boodschappen bevatten veel informatie die we over het algemeen negeren.
Houd rekening met
Pijnlijke menstruaties, hormonale onevenwichtigheden, PMS, dit alles is naar voren gekomen als medische kwalen, maar zijn boodschappen van het lichaam vol wijsheid die ons vragen om aandacht. Een goed voorbeeld dat vrouwen het contact met hun lichaam hebben verloren is als ze 2 tot 3 maanden niet zeker weten of ze zwanger zijn. Of wanneer een vrouw die al overmatig bloedverlies heeft, probeert verder te gaan met haar normale leven en de tumor ter grootte van een grapefruit in haar baarmoeder niet erkent. Of wanneer kanker in de borsten of andere voortplantingsorganen levens blijft kosten, maar onze maatschappij de diepere betekenis ervan niet wil aanpakken.
Er is iets heiligs te horen van het fysieke lichaam. Kunnen we het terughoren bereiken? Wat zou het markeren van het begin van de menstruatie betekenen voor de waarde die een vrouw hecht aan haar lichaam en haar eigen cycli? Dit kan een belangrijke levensovergang zijn die mensen voorbij laten gaan. Het is een belangrijke inwijding, een soort geboorte, zonder fanfare of erkenning of geschenken. Zou een ceremonie of viering, inclusief vaders, een echte oplossing kunnen zijn om het gevoel van eigenwaarde en liefde in een vrouw op te bouwen? Veel culturen geloven van wel, en hebben tradities om de overgang te markeren. Stel je bovendien voor dat het de juiste tijd was wanneer een vrouw zichzelf toestond om uit te rusten, na te denken, meer te slapen, zich te voeden, en zich voor de juiste tijd te verlossen van de voortdurende zorg van anderen. Dit is een historisch gebruik.
Lang geleden verliet een vrouw het echte huis voor een plaats van rust gedurende twee dagen, waar niets van haar werd verwacht behalve dat zij naar binnen keek om zichzelf nieuw leven in te blazen en nieuwe wijsheid te vergaren namens familie en gemeenschap. In ons land beginnen vrouwen hun eigen meisjes de viering te geven die zij hebben gemist, zodat hun dochters de menstruatie op een gezonde manier kunnen benaderen.
Conclusie
Een goede lunch met moeder (en/of vader) oma, tantes en vertrouwde vrienden, cadeautjes, een ritueel om een vrouw te verwelkomen in het rijk der vrouwen kan een heel eind komen in het repareren van het gat in de kennis om vrouw te zijn. Voor het verlaten van het echte huis voor een rustige plek, zijn velen van ons misschien niet in staat dat te doen. Maar bewust een pauze inlassen, iets langer slapen, activiteiten en verplichtingen beperken, zorgen dat er van tevoren al eten is gemaakt en een schoon huis, dat zou de kloof tussen een vrouw en haar lichaam helpen helen, en een klein beetje doel en betekenis terugbrengen in een heilige tijd.