Een paar jaar geleden liep ik door een boekwinkel toen ik het boek Honoring Menstruation van Lara Owen tegenkwam. Ik vond het een fascinerend onderwerp, kocht het en droeg het op mijn boekenplank in huis. Het stond daar al een hele tijd ongeopend en ongelezen, maar werd vaak overgeslagen voor tripjes naar tweedehands boekwinkels, waar andere minder betekenisvolle boeken naartoe gingen.
Laten we het begrijpen
Meer dan een maand geleden besloot ik het geschreven boek van de plank te halen en het door te bladeren. Immers, als ik veel langer had gewacht, zou het onderwerp mogelijk irrelevant zijn. Ik zou moeten overstappen op boeken met titels als Honoring Menopause. Of misschien was het dat ik een beetje meer inzicht nodig had om vrouwen te helpen een plaats te bereiken waar ze zichzelf en hun natuurlijke cycli dieper respecteren, in plaats van ze eerder als last of medische kwalen te beschouwen. Wat ik tegenkwam in het geschreven boek was een diepgaande beschouwing over de diepere betekenis van de "menstruatie", waarom het onderwerp wordt vermeden en omgeven met een wolk van schaamte bijna, en hoe het zou kunnen worden geaccepteerd als een uitstekende brenger en leraar van wijsheid, voor mannen en vrouwen. Ik wou dat ik het boek in het verleden had gelezen.
Bewustzijn
Ik was me ervan bewust dat mensen in een cultuur leven die de heiligheid van menstruatie ontkent. Het is algemeen bekend dat meisjes in onze samenleving hun gevoel van eigenwaarde verliezen tijdens hun puberteit. Ze voelen zich ongemakkelijk en schamen zich voor natuurlijke gebeurtenissen zoals ongesteld worden, borsten ontwikkelen en groter worden dan jongens. Er is absoluut geen overgangsritueel, ceremonie of viering om meisjes in te wijden in een juiste hoeveelheid tijd in hun leven als ze vruchtbaar worden; als ze uiteindelijk de volgende generatie zijn die nieuw leven voortbrengt; als ze hun reis beginnen om de dragers van wijsheid te worden.
In plaats daarvan krijgen veel dames kort te horen hoe ze met de rommel moeten omgaan. Vanaf dat moment zijn ze op zichzelf aangewezen. Cultureel wordt de menstruatie gezien als een ongemakkelijke, pijnlijke en emotionele last die vaak moet worden aangepakt. Het remt sporten en activiteiten, werk, reizen, seks, emotionele stabiliteit en mentale helderheid ongeveer 35 jaar lang. In deze periode moet het worden verborgen. Sterker nog, een vrouw kan haar normale activiteiten voortzetten en doen alsof het niet gebeurt door simpelweg medicijnen te nemen om de symptomen te blokkeren en door producten te gebruiken waarmee ze het kan negeren. Maar tegen welke prijs hebben we de heiligheid van de "maantijd" van een vrouw in ere hersteld? Zou het lijden zelf deels te wijten kunnen zijn aan de manier waarop we routinematig onze anatomie en haar natuurlijke cycli negeren? Zouden ziekte en aandoeningen er ook mee te maken kunnen hebben? Deze cycli en hun boodschappen dragen veel informatie met zich mee die we over het algemeen genegeerd hebben.
Houd rekening met
Pijnlijke menstruaties, hormonale onbalans, PMS, al deze kwalen zijn medische kwalen geworden, maar het zijn boodschappen van het lichaam vol wijsheid die ons vragen om aandacht. Een goed voorbeeld dat vrouwen het contact met hun lichaam zijn kwijtgeraakt, is als ze 2 tot 3 maanden niet zeker weten of ze zwanger zijn. Of wanneer een vrouw die al overmatig bloedverlies heeft, haar normale leven probeert voort te zetten zonder de tumor ter grootte van een grapefruit in haar baarmoeder te erkennen. Of wanneer kanker in de borsten of andere voortplantingsorganen levens blijft eisen, maar onze maatschappij de diepere betekenis niet wil aanpakken.
Er is iets heiligs te horen vanuit het fysieke lichaam. Kunnen we het terughoren bereiken? Wat zou het markeren van het begin van de menstruatie doen voor de waarde die een vrouw hecht aan haar lichaam en haar eigen cycli? Dit kan een belangrijke levensovergang zijn die mensen aan zich voorbij laten gaan. Het is een belangrijke inwijding, een soort geboorte, zonder fanfare of erkenning of cadeaus. Zou een ceremonie of viering, inclusief vaders, een echte oplossing kunnen zijn om het gevoel van eigenwaarde en liefde in een vrouw op te bouwen? Veel culturen geloven van wel en hebben tradities om de overgang te markeren. Stel je bovendien eens voor dat het de juiste tijd was wanneer een vrouw zichzelf toestond om uit te rusten, na te denken, meer te slapen, zichzelf te voeden en zichzelf voor de juiste tijd te verlossen van de constante zorg van anderen. Dit is een historisch gebruik.
Heel lang geleden verliet een vrouw het echte huis voor een rustige plek voor twee dagen, waar niets van haar werd verwacht behalve dat ze naar binnen keek om zichzelf nieuw leven in te blazen en nieuwe wijsheid te vergaren namens haar familie en gemeenschap. In ons land beginnen vrouwen hun eigen meisjes de viering te geven die ze hebben gemist, zodat hun dochters de menstruatie op een gezonde manier kunnen benaderen.
Conclusie
Een goede lunch met moeder (en/of vader) oma, tantes en vertrouwde vrienden, cadeautjes, een ritueel om een vrouw welkom te heten in het rijk der vrouwen kan een heel eind komen in het repareren van het gat in de kennis om vrouw te zijn. Het echte huis verlaten voor een rustige plek, veel van ons zullen dat niet kunnen. Maar bewust een pauze inlassen, iets langer slapen, activiteiten en verplichtingen beperken, ervoor zorgen dat er van tevoren al eten is gemaakt en een schoon huis, dat zou helpen om de kloof tussen een vrouw en haar lichaam te dichten en een klein beetje doel en betekenis terug te brengen in een heilige tijd.