Defensieve intelligentie: Heb je onlangs je amygdala getraind? Ben je ooit opgeschrikt door een slang of spin of misschien door iemand die plotseling schreeuwt zonder reden? Wat als ik je zou vertellen dat je lichamelijke reactie op deze schokkende gebeurtenis een zeer belangrijke rol speelt in je zelfverdediging? Het eerste bolletje waar alle andere bolletjes op het zelfverdedigingsplaatje hun rangschikking van krijgen is de amygdala.
Eens kijken...
Nee, het is geen mythische godheid die krijgerzielen waarschuwt voor dreigend gevaar. Het is het hersengebied dat een vinger in de pap heeft voor de psychologische oorzaak van de geest. De amygdala en een ander gebied in de hersenen dat bekend staat als de hippocampus zijn verantwoordelijk voor het geheugen en zo'n beetje alle geheugenretentie. De hippocampus maakt gebruik van het terughalen van de details van de herinnering zoals de context, maar het is de amygdala die leidt tot waarden en daaruit voortvloeiende emotie en activiteit toegepast op al die herinneringen.
Heb je bijvoorbeeld ooit een lade geopend en geschrokken bij het zien van een rubberen spin of slang, om een seconde later uit te ademen en te grijnzen? Hoe vaak heb je iets gehoord waardoor je meteen in lachen uitbarstte, mogelijk je drankje besproeide waar je net een slok van had genomen, om je een seconde later te schamen? Of misschien heb je wel eens iets geroken dat je onmiddellijk mee terugnam in plaats van je het gewoon te herinneren, maar emotie te voelen uit dierbare momenten in je verleden? De emotie en eerste reactie is dat de amygdala in activiteit is. De herkenning dat de slang in de bovenstaande lade zich niet in een omheining bevond, die je ertegen beschermde, was de hippocampus.
Reacties
De amygdala kende een emotie toe (angst) die een onmiddellijke reactie veroorzaakte (een sprong naar achteren en een mogelijke schreeuw), en vervolgens concludeerden de pre-frontale kwabben (het logische, "gelovige" gebied van de hersenen) dat vanwege de kleur, de zichtbare schimmelnaden van het rubber en het gebrek aan algemene waarheid dat het OK was en dat je niet hoefde te vluchten. Wat belangrijk is om dit te begrijpen is de volgorde waarin het neurale signaal reist en welke connectie elk hersengebied deelt met de collectieve reactie die je vertoont.
Als je de lade opent, sturen je ogen het teken van de slang naar de thalamus, die vervolgens het signaal naar de visuele cortex stuurt die samenwerkt met de pre-frontale kwabben om de omstandigheid te rationaliseren. Maar de thalamus stuurt eerst een signaal, in slechts 0,012 seconden, rechtstreeks naar de amygdala voor een onmiddellijke overlevingstest. Het andere signaal wordt na verwerking in de pre-frontale kwabben teruggevoerd naar de amygdala voor een missie van emotie over wat je ziet.
Maar het eerste signaal van de thalamus aan de amygdala veroorzaakt de vecht- of vluchtreactie. Hoe kan de amygdala weten dat hij een hyperreactie moet veroorzaken op een realistische slang en de simpele handeling van het kijken naar een afbeelding van een slang? De nauwe samenwerking met de hippocampus bij de productie van herinneringen maakt dit onderscheid mogelijk. Het is de hippocampus die de context van wat je ziet toepast. Dit bepaalt op zijn beurt het niveau waarop de amygdala wordt gestimuleerd door dit oorspronkelijke waakzaamheidssignaal.
Houd in gedachten
Maar de bedreigende aard van de slang, naast de context, die tot een triggerreactie leidt, is de specialisatie van de geheugenfunctie van de amygdala. De introductie van een herinnering is in feite een afscheiding van verbindingen uit de neurale synapsen die worden aangemaakt door het amygdala/hippocampus team. Een klein incident, zoals het voorbijrijden van verkeer bij een stoplicht, veroorzaakt een zeer kleine synaps/chemische afdruk die geen gemakkelijk terug te halen herinnering is na het verstrijken van een minimale hoeveelheid tijd.
Een gewelddadige ervaring laat echter een neurale afdruk achter die jaren of decennia na de gebeurtenis gemakkelijk kan worden hersteld als hij door de juiste stimuli wordt geactiveerd. Dit is de eerste stip in de connect-the-dots afbeelding van de respons voor zelfverdediging. Voordat de emotionele details van de gebeurtenis (angst) binnenkomen, is er ook een onmiddellijke fysieke reactie die wordt gecontroleerd door de amygdala. Deze fysieke reactie (terugdeinzen, terugspringen, huilen, huilen, enz.) kan ook een soort herinnering zijn.
Het is een voorgeprogrammeerde reactie van eerdere ontmoetingen of verkregen kennis, opgeslagen in precies dezelfde chemische/synapsmethode, en het kan worden geherprogrammeerd. Toen ik werkte voor een hoogwaardigheidsbekleder in de beveiliging, volgde ik een technische training die specifiek over deze herprogrammering ging.
Laten we het begrijpen
De methode was om het "slachtoffer" te bedekken met een zwarte kap die snel tegen het plafond werd getrokken met behulp van een touw en een katrol. Onder de kap en blootgesteld aan een auditieve afleiding die klonk als bakstenen in een wasdroger, plaatsten agressors zich willekeurig rond het slachtoffer en speelden hun rol zodra de kap omhoog werd getrokken. Je kon van achteren worden aangevallen, met een gesloten vuist worden geslagen, met een trainingsmes worden aangevallen, met een.357 geladen met losse flodders worden beschoten, simpelweg naar de weg naar het vliegveld worden gevraagd, enzovoort.
Het patroon was willekeurig om de gepastheid van je reactie te beoordelen. De sleutel was het geweld-van-de-actie. Als je niet werd gevraagd om aanwijzingen of een andere passieve ervaring, zou het een onmiddellijke, volledige contacthandeling van agressie zijn die zou leiden tot een snelle nederlaag als je amygdala een terugdeinzen of passief lichamelijk trekken veroorzaakte.
Conclusie
Na herhaalde blootstelling aan direct geweld binnen een paar dagen, begon de amygdala te worden geherprogrammeerd om te reageren met een direct agressief karakter, waarbij de gewelddadige aanval werd beantwoord in plaats van een terugdeinzende reactie. Heb je wel eens gehoord dat herhaling de sleutel is tot training? Herhaling is nodig om de amygdala te herprogrammeren voor een geschikte zelfverdedigingsreactie. Hoe belangrijk is dit? Deze fysieke reactie wordt in slechts twaalf duizendste van een seconde geïnitieerd.