De Indiase samenleving is een patriarchale samenleving vanwege de invloed van het geloof. De dominante godsdienst in India is het Hindoeïsme en het meisje wordt daarin als minderwaardig aan de man beschouwd. Deze discriminatie vindt haar oorsprong en gezaghebbende interpretatie in de Manusmriti. De status en de rol van de vrouw werden duidelijk afgebakend, samen met voorschriften voor therapie.
Wist je dat?
Het vurig vasthouden aan de smriti-tekst resulteerde in de opkomst en overheersing van de mannen over de vrouwen. Door de eeuwen heen raakte deze negatieve kijk op het meisje ingebakken in de geesten van individuen die het zonder meer gingen volgen. De resultaten van een dergelijke visie zijn verschrikkelijk, zoals je je kunt voorstellen. Het trieste is dat zelfs nu, in ons postmoderne tijdperk, zulke grove denkbeelden bestaan, sommige in hun oorspronkelijke vorm en andere op een nieuwe manier. Naarmate onze samenleving zich ontwikkelde en ook de overweldigende invloed van de 'westerse' cultuur, begon de status van het meisje te veranderen en ten goede te keren.
Tegenwoordig hebben vrouwen bijna dezelfde kansen als mannen en worden ze veel beter behandeld dan hun voorouders. Ze worden niet meer alleen gezien als draagsters van kinderen, huisvrouwen enzovoort, maar in talrijke rollen als moeder, echtgenote en werknemer. Dit is echter niet overal het geval. In sommige achtergebleven gebieden van het land of in hardcore gezinnen wordt nog steeds op het meisje neergekeken.
Werken
Niettemin hebben vrouwen gelukkig de ketenen die hen zijn opgelegd, verbroken en zijn zij als co-partners met mannen naar voren gekomen. Vrouwen delen het werk met mannen. Dat is altijd zo geweest. Maar ergens onderweg, om een of andere triviale reden, werd het karakter van het werk van mensen onderscheiden en gecodificeerd ten nadele van de meisjes. Echter, met de ontwikkeling, veranderde de mentaliteit en vrouwen worden nu vrij vaak gezien, in vergelijking met mannen, tenminste in het bedrijfsleven.
Hoewel de kansen even groot zijn, zijn de uitdagingen waarmee vrouwen, vooral in ons land, worden geconfronteerd veel groter dan die van mannen. In dit essay presenteer ik enkele van de uitdagingen waarmee werkende vrouwen in India worden geconfronteerd. Ik beweer niet dat ik alle uitdagingen behandel, maar probeer de duidelijkste en belangrijkste te behandelen. Vrouwelijke werknemers worden over het algemeen niet erg serieus genomen door hun eigen superieuren, collega's of de maatschappij in het algemeen. Ze worden beschouwd als minder intelligent misschien, of als ze wel voldoende gekwalificeerd zijn, dan is het nog een kleinigheid om ze te denigreren.
Een carrière
Het hebben van een carrière vormt een uitdaging voor vrouwen vanwege hun gezinsverantwoordelijkheden. Traditioneel werden Indiase meisjes alleen gezien als thuisproducenten, maar in de afgelopen jaren hebben passend onderwijs en beter begrip, alsmede de steeds stijgende kosten van levensonderhoud hen aangemoedigd uit te gaan en een carrière na te streven. In een patriarchale samenleving als India wordt een man nog steeds beschouwd als de voornaamste kostwinner van zijn naasten.
Hoewel Indiase vrouwen buitenshuis zijn gaan werken, hebben zij op cultureel, sociaal en economisch gebied nog een lange weg te gaan om positieve mentaliteitsveranderingen teweeg te brengen in de mentaliteit van individuen. De indruk bestaat dat het vooroordeel ten opzichte van werkende vrouwen al bij de aanwerving begint. De meeste Indiase mannen zijn niet bereid te aanvaarden dat meisjes kunnen werken, behalve in het onderwijs, de verpleging en de administratie.
Hun capaciteiten worden meestal onderschat omdat Indiase vrouwen geneigd zijn voor minder inspannende taken te kiezen, ook al zijn zij hooggekwalificeerd. Vrouwen moeten jongleren tussen hun verschillende rollen en dat kan behoorlijk stressvol zijn. Mannen bieden doorgaans geen hulp bij het gezinswerk en daaruit volgt dat de last van de gezinstaken wordt toegevoegd aan de kantoortaken van een vrouw. Dit maakt het leven van werkende meisjes uiterst stressvol.
Houd in gedachten
Het eist een tol van hun fysieke, emotionele en mentale welzijn. Een van de belangrijkste oorzaken van het feit dat het werk van vrouwen steeds meer beperkt blijft tot de ongeorganiseerde sector, is dat vrouwen niet de kans krijgen om opleidingen en vaardigheden te verwerven die een verschuiving in het beroepsleven kunnen vergemakkelijken. Dit hangt samen met de heersende sociale verhoudingen tussen vrouwen en mannen en met de structuur van de markt. Aangezien vrouwen de aanzienlijke last van huishoudelijke taken moeten dragen, die in een arm huishouden tijdrovend en arbeidsintensief zijn, hebben zij niet genoeg tijd en gelegenheid om opleidingen en vaardigheden voor betere banen te verwerven.
De lage scholingsgraad van vrouwen en hun daaruit voortvloeiende verbanning naar arbeidsintensieve, tijdrovende en zware taken wordt veroorzaakt door hun ongelijke toegang tot technologie. Vrouwen worden rechten ontzegd zoals minimumuren en minimumlonen, en toegang tot moederschapsuitkeringen, gezondheidszorg voor moeders, dagopvang en rechtsbijstand. In veel gebieden ontvangen vrouwen geen sociale voorzieningen. Al deze factoren samen dragen bij tot de onzekerheid van vrouwen en versterken hun inferieure status als werknemer.
Een mengeling van economische en sociale factoren is dus verantwoordelijk voor de lage participatiegraad van meisjes. Een werkend meisje moet haar nationale en officiële verplichtingen combineren. Ze heeft te maken met familiale druk, maar ook met kantoor- en andere sociale druk. Een gezond evenwicht vinden tussen werk en gezin is cruciaal voor een vrouw. Zij moet vaak harder werken om hetzelfde te bereiken als een man. Het leven van een werkend meisje in India is niet eenvoudig. In de steden wordt bij betaling en promotie rekening gehouden met verdienste en geschiktheid.
Niet dezelfde zaak
Dit is natuurlijk niet altijd het geval. Maar in dorpen blijft discriminatie van vrouwen wijdverbreid. Een ervaren vrouw wordt toch behandeld en lager geacht dan haar mannelijke tegenhanger, hoewel zij hem overtreft of bekwamer is dan hij. Als een vrouw een leidende rol in het dorp op zich neemt, wordt zij aan meer misbruik en druk blootgesteld dan een man. Deze paar voorbeelden geven aan hoe moeilijk vrouwen het hebben in de dorpen.
Ondanks het feit dat ik heb gezegd dat in de steden naar verdienste en geschiktheid wordt gekeken, is het beeld niet zo rooskleurig als de aankondiging doet voorkomen. In de steden worden vrouwen misschien niet geconfronteerd met expliciete discriminatie, maar verraderlijke krachten zijn impliciet aan het werk. Vrouwen hebben misschien minder fysieke capaciteiten dan mannen, maar in alle andere opzichten zijn ze gelijk aan mannen.
Conclusie
Er is absoluut geen basis voor discriminatie en gelijke rechten. Ongeacht het sociaal geconstrueerde onderscheid moeten mannen en vrouwen op de werkplek een gelijke positie krijgen. Critici van vrouwelijke werknemers zullen sterke getuigenissen ontdekken van het vermogen van vrouwen om om te gaan met zowel werk als privéleven door simpelweg een fenomenologische observatie of onderzoek te maken. Er is absoluut geen excuus om vrouwen te discrimineren. Daartoe is de wet herzien. Vrouwen kunnen aanspraak maken op gelijke rechten en een eerlijke behandeling, maar de ontmoedigende uitdagingen waarmee zij worden geconfronteerd, blijven bestaan. Tot en met een mentaliteitsverandering in de samenleving, ja in ieder mens, zullen meisjes het 'zwakke geslacht' blijven. Utopia ligt niet in het verschiet, maar verandering wel.