Mijn inspiratie voor deze post kwam van een boek dat ik ongeveer vijf jaar geleden las, getiteld: Nice Girls Don't Get The Corner Office 101, Unconscious Mistakes Women Make That Sabotage Their Careers van Lois P. Frankel, Ph.D.. Het boek is gemakkelijk te lezen en bevat een aantal wijze adviezen voor uw carrière-minded vrouw. Mijn benadering van het onderwerp is echter iets anders dan die van de schrijfster.
Balansfactor
Of we nu moeder zijn of niet, als meisje blijft het delicate evenwicht bestaan met betrekking tot de manier waarop we worden gezien op de werkplek of in het bedrijfsleven. Of we zijn te aardig en worden daarom als zwak gezien, of we zijn te uitgesproken en worden daarom als te agressief gezien. Sommige vrouwen die als te agressief worden gezien, kunnen zelfs worden "bestempeld" met termen die ongepast zijn voor gedrukte of online media.
Mijn alpha vrouwelijke lezers, jullie weten waar ik het over heb. Toch is het waardevol om te begrijpen hoe wij als werkende professionals worden gezien. Ik kan uit ervaring zeggen dat het veel beter is om gezien te worden als "uitgesproken" dan als overdreven aardig of zwak. Voor mensen die mij persoonlijk kennen, ben ik van mening dat ik de grootste professional ben, dus als ik zeg dat ik uitgesproken ben, bedoel ik niet dat ik een olifant in een porseleinkast ben.
Houd in gedachten
Ik heb het over ons vermogen om assertief, standvastig, competent en besluitvaardig te zijn, vooral als het gaat om het nemen van moeilijke beslissingen, en vooral om te begrijpen waar we het over hebben! Een vrouw kan vrij snel haar geloofwaardigheid verliezen als ze wordt gezien als uitgesproken, maar geen inhoud heeft. De mate van zekerheid die wij uitstralen moet voortkomen uit een plaats van meesterschap of ervaring op ons werk- of zakengebied.
We moeten zo zeker zijn dat we niet bang zijn om onze gedachten naar voren te brengen, de status quo uit te dagen, en tegelijkertijd nooit onze uniekheid als meisje uit het oog verliezen. We zijn geen mannen, dus waarom zouden we ons op het werk als mannen gedragen. Een artikel dat verscheen in de Harvard Business Review, getiteld Women Rising: The Unseen Barriers1, gaat over vrouwen, leiderschap en de bijzondere uitdagingen waarmee vrouwen momenteel in het bedrijfsleven worden geconfronteerd.
Vrouwen worden nog steeds gezien als verzorgers, maar wanneer zij kansen krijgen om vooruit te komen, assimileren velen door zich als mannen te gedragen, vooral in door mannen gedomineerde gebieden. Deze assimilatie draagt opnieuw bij tot de perceptie van overdreven agressiviteit.
Houd rekening met
Aan de andere kant kunnen vrouwen die een minder "mannelijke" aanpak hanteren, worden gezien als te besluiteloos of te psychologisch. Daarom moeten vrouwen een perfect evenwicht vinden om niet over het hoofd te worden gezien of negatief te worden gepercipieerd op het werk. Ironisch genoeg moeten mannen nu meer "emotioneel intelligent" gedrag aanleren en oefenen, omdat bewezen is dat concurrerende leiderschapsstijlen contraproductief en minder effectief zijn. Werkende moeders staan voor een bijzonder moeilijke uitdaging, omdat wij voor altijd onder toezicht kunnen staan van een werkgever die nog vastzit in het verleden, toen vrouwen nog geen stemrecht hadden.
Voor innovatieve werkgevers, die hun prestaties beoordelen op basis van specifiek gedrag dat blijkt uit uitstekende effecten, kan dit een non-issue zijn. Helaas zien we echter dat meer bedrijven, en vaak ook de persoon aan wie we rapporteren, subjectiviteit gebruiken in plaats van objectiviteit bij het beoordelen van ons niveau van bekwaamheid. Als werkende moeders zijn we niet op zoek naar een speciale behandeling, maar om eerlijk te zijn kan er een ondertoon zijn dat we dat wel zijn.
Wat gebeurt er?
Kunnen we signalen afgeven dat we een speciale behandeling verwachten? Hier zijn twee belangrijke voorbeelden, hoe onbeduidend ze ook mogen zijn, die de manier waarop we op het werk worden gezien kunnen beïnvloeden. Het eerste heeft te maken met onze moederlijke verantwoordelijkheden, die vaak samenvallen met onze professionele carrière, zoals het wegbrengen en ophalen van kinderen. Nu, ik ben een zelfstandige moeder met de flexibiliteit, maar niet noodzakelijk, om mijn schema rond deze fasen te werken.
Ik geniet echt van die autoritten met mijn dochter. Maar er was een tijd dat ik niet "mijn eigen beslissingen nam" en mijn gevoelens over schoolreisjes waren vergelijkbaar met de keuze tussen een arm laten amputeren of een reis naar Parijs. Wat zal mijn werkgever geloven? Zal de tijd die ik opneem, zelfs als dat is toegestaan, tegen mij worden gebruikt als een promotie bereikbaar wordt? Als je deze ideeën nooit hebt gehad, dan moet je werken voor een van deze 21e eeuwse bedrijven.
Je schuldig voelen omdat je je werk en privéleven in balans moet houden zou niet moeten gebeuren, maar toch gebeurt het. Niet zozeer vrije tijd, maar het gevoel dat je daardoor je carrière misloopt. Dit kan als negatief worden ervaren. Als je weet wat je waard bent en je werkgever je geen teken heeft gegeven dat hij je deelname niet op prijs stelt, dan moet je het van je afschudden. Het tweede voorbeeld heeft te maken met zwangerschap.
Eindnoot
Er zijn wetten om vrouwen die zwanger zijn te beschermen, omdat dat zou moeten, maar zwangerschap is geen ziekte. Ik ben niet ongevoelig. Ik heb twee kinderen en heb in het verleden mijn werk verlaten vanwege een werkgever die het weinige moederschapsverlof dat we krijgen niet respecteerde, door me te vragen mijn drie maanden oude kind thuis te laten voor een zakelijke conferentie. Ik ben ter plekke opgestapt. Dit gezegd zijnde, zijn wij, behoudens complicaties, volledig in staat onze taken efficiënt uit te voeren.
De mogelijke nadelige gevolgen waar we misschien niet bij stilstaan als we werken terwijl we zwanger zijn, is dat we een speciale behandeling verwachten. De waarheid is dat je misschien werkt voor een bedrijf waar bekwaamheid niet op prijs wordt gesteld, dus als je niet weg hoeft vanwege ochtendmisselijkheid, of als het nog mogelijk is je werk uit te voeren zolang jouw veiligheid en die van je ongeboren kind niet in gevaar is, werk en werk dan met dezelfde mate van bekwaamheid als je zou doen als je niet zwanger was. Ja, de maatschappij heeft een subtiele manier om werkende moeders zich schuldig te laten voelen omdat zij hun carrière willen bevorderen en tegelijkertijd gezonde gezinsrelaties willen onderhouden, maar meisjes hoeven niet toe te geven aan wat de maatschappij gelooft. Eigenlijk moeten we niemand toestaan invloed uit te oefenen op hoe we ons voelen. Wij zijn vrouwen met macht.