Kızlarımızın bizden çok daha iyi bir hayata sahip olduklarından emin olmak için daha fazla inanmamızın zamanı geldi. Tamam, batı dünyasında kadınların durumu o kadar da kötü değil: oy kullanabiliyorlar. Okuyabilir, çalışabilir, siyasi ve iş dünyasında en üst pozisyonları hedefleyebilirler. Ancak gerçek rakamlarda gizlidir.
Gerçek
Gerçek şu ki, çocuklu ve çalışan kadınlar sadece suçluluk duygusu içinde olmakla kalmıyor, aynı zamanda erkeklerin hissetmediği bir baskı da hissediyorlar. Bahsettiğim baskı, fiziksel görünüm ve baştan çıkarma ve ikna etme becerisiyle bağlantılı olan baskıdır. Yüzyıllardır süregelen kalıpları değiştirmek zordur. Pek çok kadındaki özgüven eksikliği, kızların uzun bir süre boyunca kendilerini erkeklerin gözünden görmelerinden kaynaklanıyor.
Geçen gün kızımla birlikte Bewitched dizisine bakıyorduk. Ve birdenbire, bu yüzden bebek, prenses ya da benzeri bir şeyle oynamayan kızıma neden bilinçsizce pembe ve kızlara özgü şeyleri yasakladığımı anladım. Sanırım bunun bir sahtekarlık olduğuna dair samimi bir kanaatim vardı. Kadınlar için hediye alışverişi yapmanın zor olduğuna inanıyorum çünkü kadınları itaatkâr bir ulusal işleve hapsetmeye yönelik bu acı verici, kölece dürtüyü beslemem gerekmiyor.
Değişiklikler
Eğer kadın-erkek etkileşiminin değişmesini istiyorsak, bu eğitimden başlamalıdır. Evlerimizde başlamalıdır. Kim bir erkek çocuğuna oyuncak bebek ya da ütü masası verir? Kim bir kadına otomobiller, güç sembolleri sunar? Beş yaşındaki küçük oğlum, kızım tarafından başarısızlığa uğratılan bir oyuncak bebeği giydirmeyi çok severdi, ancak kısa bir süre sonra akran baskısı ona bunu bir erkek için yapmanın hoş olmadığını öğretti: bu bir kız işi! Başkalarına bakmayı öğrenmek daha ne kadar kadınlara özgü bir şey olarak kalacak? Çocuklarımın sahip olduğu en iyi öğretmenlerin çoğu erkek öğretmenlerdi; cinsiyetler arası saygıyı öğretmek, kız ve erkek çocuklara birlikte çalışmayı öğretmek konusunda çok gayretliydiler. Burada, Kaliforniya'da bu durumun nasıl olduğunu görmek beni şaşırtıyor.
Çok erken yaşlardan itibaren erkek çocuklar sadece erkeklerle, kadınlar da sadece kadınlarla etkileşime girmeye teşvik ediliyor. Bunun ne kadar büyük bir yanlış olduğunu nasıl oluyor da göremiyoruz? Kadınlar ve erkekler son derece farklıdır, kızlar ve erkekler de öyle. Bu nedenle birbirlerine uyum sağlamaları ve birbirlerini saygılı bir şekilde anlamaları için daha fazla çaba göstermemiz gerekecek. Fransa'da beşinci sınıfı bitirdiğimde ortaokula başlamak için okul değiştirdim. Elli yıllık bir erkek kolejinin ilk nesil kız öğrencilerinden biri olan yirmi iki kadından biriydim.
Nasıl hayatta kalınır
Bu erkek egemen ortamda "hayatta kalabilmek" için hepimiz davranışlarımızı ve düşünce tarzımızı gözden geçirmek zorunda kaldık. Uzun süredir oynadıkları ve bizim için yeni olan oyunlarda erkekler gibi olmak zorundaydık. Şahsen zor olmadı, erkek oyunlarını çok severdim; onları kadınların yaptıklarından çok daha eğlenceli bulurdum. Bu deneyim muhtemelen beni hiç bilmediğim kadar şekillendirdi. Sanırım erkek zihnine olan ilk ilgim orada kök saldı. Bugün kadınlarla erkekler arasında dengeli bir iletişim kurmamız gerektiğini düşünüyorum.
İşte benim sitem de bunun etrafında şekillenecek: PeaceReminder, kadınların ilişkilerinde gerçekten ne istediklerini erkeklere açıklayan bir köprü olacak. Ancak sağlıklı kadın ilişkilerini yeniden kurmamız gerekecek. Çoğu kızın hissettiği güvensizlik sadece erkeklerle değil kadınlarla olan ilişkilerini de etkiliyor. Bu nedenle kadınlar birbirlerine gerektiği gibi yardımcı olamıyorlar. Ev ve çocuk bakımı görevlerinde tam bir kadın erkek eşitliğine ulaştığımızda, biz de çocuklarımızla birlikte ölmüş olabiliriz. Kolektif kalıpları değiştirmek son derece zordur. Yeterince hızlı değişmedikleri için erkekleri suçlamadan önce kendi davranışlarımızı gözden geçirmeliyiz.
Not alın
İşgücünde, özellikle de önemli pozisyonlarda daha fazla sayıda kadına ihtiyacımız var. Kişisel tatmin de kadınların çoğunluğu için kritik önem taşıyor ve bu sağlıklı bir durum. İş dünyasında değerleri ve etiği teşvik ettiği için hem onlar hem de gezegen için faydalıdır. Çocuk sahibi olan bir kadının uzun vadede çocuklarına zarar verebilecek kararlar alma olasılığı daha düşük olacaktır. Bu da dünyanın tam olarak ihtiyaç duyduğu şeydir. Dolayısıyla, sadece lider pozisyonlarda daha fazla kadın olmasından fayda sağlamakla kalmayız, bu kızların tatmin edici bir kişisel yaşamı olsaydı daha da fazla fayda sağlardık. Tüm iş dünyası değişecektir. Bunun için birbirimizi desteklemeliyiz.
Başka bir kadının görünüşü ya da başarısı karşısında kendimizi tehdit altında hissetmemeliyiz. Artık kendi iyiliğimiz ve geleceğimiz için bir erkeğin tüm dikkatini üzerimize çekme yarışında değiliz. Kızlarımız bize sunulan bu fırsatı değerlendirecek, en başından itibaren mali açıdan tamamen bağımsız olacaklar: erkek partnerlerini ihtiyaç duydukları için değil, tatmin edici bir kişisel yaşam istedikleri için seçecekler. Çocuk yetiştirmek, yönetilebilir bir şekilde bu sürecin bir parçası olmalıdır. Ne olursa olsun bir günün yirmi dört saat olduğunu her yazımda tekrarlıyorum. Bir kızdan günde iki, bazen üç iş yapmasını istemek sürdürülemez. Akıl sağlığını korumak için bir gereklilik olduğuna inanarak ev içi yardım konusunda kararlı olduğumu anlıyorsunuz. Ayrıca kızlarla daha fazla etkileşimin pek çok kişinin stres seviyesini düşüreceğini düşünüyorum.
Kadınlar birbirleriyle konuşmaktan fayda sağlar. John Gray bile son yayını Venüs Ateş Üstünde Mars Buz Üstünde'de bunu söylüyor. İnsanlık tarihinde çocuk yetiştirmek yalnızca bir bireyin omuzlarına yüklenmiştir. Geleneksel topluluklara bakacak olursanız, çocuklar sütten kesildikten sonra tüm topluluk tarafından büyütülür. Peki sağlayabileceğimiz karşılıklı yardımı artırmak için tam olarak neyi bekliyoruz? Neden bu kadar az araba paylaşımı var? Kadınlar kendilerini erkek öğretici programından az ya da çok başarılı bir şekilde kurtardıktan sonra, kendi çocuklarının diktatörlüğüne boyun eğdiler. Yönlendirmeleri gereken kişilerin tavsiye işlevi görmesine izin veriyorlar. Çocuklarının gündemini acımasızca takip ediyorlar. Kadınların hiçbir zaman tam potansiyellerine ulaşamayacaklarından emin olmak için bir komplo olduğunu düşünmeye yakınım.
Annelik
Bugünlerde bir çocuğunuz olduğunda, kristale bakmanın çok daha kolay olduğunu bilin. Siz anne olarak onun sağlığından, ruh sağlığından, gelişiminden, büyümesinden ve zihniyetinden sorumlusunuz. Ve sadece birkaç saatlik embriyonun tam haklara sahip bir insan olması gibi, çocuğun da tam rızaya sahip minyatür bir yetişkin olduğunu bilin. Gerçekte bu çocuk sizden, yani anneden daha fazla hakka sahiptir. Sizi delirtmeye zorlayarak travmatize edebilir, ancak bu kötü ebeveynlik olduğu için herhangi bir geri adım atamazsınız. Bu çocuğun kendini ifade etmeye ihtiyacı var, duyulmak istiyor, her an kabul edilmek istiyor, bu çocuğun sınır duygusu olmasa ve kendi kişisel alanınızı defalarca ölçse bile.
Bir çocuk benmerkezcidir, bu da çocuk olmanın bir parçasıdır. Sonuç olarak tamamen bencildir ve eğer o çocuktan sorumlu ve şefkatli bir yetişkin yaratmak istiyorsak bu bencilliği ayıklamamız gerekir. Çocuklar, birçok ebeveynlik eğitmeninin iddia ettiği gibi kolayca travmatize olan hassas hayvanlar değildir: eğer öyle olsaydı biz var olmazdık. Büyükanne ve büyükbabalarımız, hatta anne ve babalarımız, görmedikleri ve duymadıkları o korkunç gençlik dönemleriyle nasıl başa çıkabilirlerdi? Çocuklar, beyinleri tamamen gelişene kadar yardım ve sevgi isteyen büyüyen varlıklardır. O halde bu küçük varlıkların kendi başlarına karar verme kapasiteleri varmış gibi davranmayı bırakabilir miyiz?
Fianl kelimesi
En kötüsü de ergenlik yılları. Görünen o ki, bu geçiş yılları üzerine ne kadar çok araştırma yapılırsa o kadar az sağduyu kullanıyoruz. Ergenler aldatıcıdır çünkü zihinleri hala bir gencin beyniyken bile oldukça hızlı bir şekilde yetişkin gibi görünürler. Bunu yapacak akla sahip değilken bir ergenin kendi iyiliği için mükemmel seçimi yapmasını nasıl bekleyebiliriz? Yani çocuk istemediği için, onun için eğlenceli olmadığı için birlikte araba kullanmıyoruz. Deli miyiz biz? Çocukların hayatımızı yönetmesine izin vermemeliyiz. Bu hem bizim için hem de onlar için zararlı. Bu konuda lütfen diğer yazım olan "çocuklar sizin azınızdan sonra gelmeli" yazıma bakınız. Bayan arkadaşlar, seçenek şu: ya hayatımıza dengeyi geri getirmenin bir yolunu bulacağız ya da çocuk sahibi olmayı tamamen bırakacağız. Halihazırda çocuk sahibi olanlar için kesinlikle başka seçenek yok: bir yol bulmalıyız! Kadınlar, bir araya gelin, birbirinize karşı nazik olun, hayatınızı kolaylaştırın, birbirinize yardım edin ki potansiyelinizi ortaya koyabilesiniz. Hiç korkmayın. Diğer kadınlar ve pek çok erkek sizi desteklemek için burada olacak.