VROUWEN" of heel toepasselijk afgekort als "Wij" "jongens". Hoe pakken we ze aan "Huismanagers" / "Kostwinners"/Kinddragers"/"Motivatoren"/"Betere Helften"--maar ze maken het verschil, nietwaar? Dus waarom stellen we het verschil niet als een voordeel, waarom leven, dromen, hopen, uitdagen en hen in plaats van tegen hen. Dit is het stedelijke tijdperk en vrouwen zijn hier samen met mannen om een impact te creëren, laten we hen niet verwerpen, laten we naar hen luisteren en hen prioriteit geven.
Goed om te weten?
In vrijwel alle samenlevingen nemen vrouwen een ondergeschikte plaats in ten opzichte van mannen. In de eerste stadia beginnen vrouwen en mannen als gelijken, maar na verloop van tijd krijgen mannen meer macht en de eenvoudigere of meer gewenste rollen. De ongelijkheid was zo geïnstitutionaliseerd dat vrouwen tot voor kort het recht van mannen om macht over hen uit te oefenen niet in twijfel trokken. Vrouwen hadden niet alleen dat recht van mannen om te heersen geaccepteerd, maar waren gedwongen om de mannelijke uitmuntendheid te accepteren als een natuurlijke orde der dingen.
Seksuele intimidatie, plagen, belediging van de zedigheid van vrouwen, ontvoering, het kopen of verkopen van kleine meisjes en hen dwingen tot prostitutie, verkrachting en moord worden beschouwd als geweld tegen vrouwen. Biedt de Indiase wetgeving beschermende maatregelen voor meisjes? Als het antwoord ja is, hoe komt het dan dat we zoveel gevallen van crimineel gedrag tegenover vrouwen en zoveel gevallen van geweld tegen vrouwen tegenkomen? Wie is hiervoor verantwoordelijk? Is de uitvoering van de wetten gebrekkig? Of is het te wijten aan de door mannen gedomineerde samenleving? Het Indiase Wetboek van Strafrecht bevat veel bepalingen om meisjes in een aantal opzichten te beschermen. In artikel 294 van het Wetboek van Strafrecht staat dat wie in het openbaar een obscene handeling verricht of zich overgeeft aan eve-teasing en daarbij het fatsoen en de goede zeden beledigt, wordt gestraft met drie maanden gevangenisstraf en een boete.
Hoewel de wetgeving bepalingen bevat om personen te straffen die zich schuldig maken aan eve-teasing, heeft dit de vrouwen helemaal niet geholpen. De brute en tragische dood van Sarika Shah heeft er niet toe geleid dat het geweld tegen vrouwen is teruggedrongen of dat er streng is opgetreden tegen de brute criminelen. Sec 509 IPC zegt dat wie de bescheidenheid van vrouwen beledigt, een woord uitspreekt, een geluid of gebaar maakt of een voorwerp toont, met de bedoeling dat vulgaire woorden, gebaren of voorwerpen een meisje beledigen, wordt gestraft met een jaar gevangenisstraf of met een boete of beide. Sec. 360 tot 372 van het IPC handelt over ontvoering, ontvoering of het kopen of verkopen van kleine meisjes. Als een dame van minder dan achttien jaar wordt ontvoerd door iemand uit India of uit de wettelijke voogdij, wordt zij gestraft met een gevangenisstraf van beide soorten voor een periode die kan oplopen tot zeven jaar en een boete. Sec 376 van IPC zegt dat wie verkrachting pleegt, wordt gestraft met gevangenisstraf van welke aard dan ook voor een termijn die niet korter mag zijn dan zeven decennia en met een boete.
Houd in gedachten
Als een man zijn vrouw verkracht, wordt hij gestraft met een gevangenisstraf van twee jaar of een boete of beide. Er zijn veel bepalingen in het Indiase wetboek van strafrecht ter bescherming van vrouwen, maar in hoeverre worden vrouwen die arme slachtoffers zijn bevoordeeld? Mevrouw Jayalakshmi, strafpleiter, Hooggerechtshof, Chennai. Als topadvocaat heeft zij talloze gevallen behandeld waarin vrouwen zwaar werden getroffen door mannen. De advocate is blij dat ze een elfjarige vrouw die door haar oom van moederskant was verkracht, recht heeft gedaan. Het meisje werd niet alleen verkracht, maar ook gedwongen om samen met de vrienden van de oom een naaktrit te maken. De lokale politie kon niet de nodige actie ondernemen vanwege de politieke en persoonlijke druk die in de situatie heerste.
De advocaat kwam tussenbeide in de zaak en vocht hard om haar recht te doen wedervaren. De advocate is van mening dat ondanks de verschillende beschermingsmaatregelen die de Indiase grondwet voor vrouwen bevat, vrouwen ofwel hun problemen niet bekendmaken, voornamelijk omdat ze niet op de hoogte zijn van de wetten die voor hun veiligheid zijn gemaakt, of zelfs als ze dat wel doen, worden ze emotioneel en fysiek gemarteld door hun intimi en door hogere ambtenaren. Daarnaast zorgen ook financiële beperkingen ervoor dat het slachtoffer haar problemen niet openbaar maakt, voegt mevrouw Jayalakshmi toe.
Onze grondwet bouwt echt een brug om vrouwen die hulpeloze slachtoffers zijn aan te moedigen, maar veel elementen komen als een barrière tussen wet en meisjes waardoor ze beperkt worden in het vinden van de benodigde gerechtigheid. Zelfs als ze een IAS-officier is zoals Nalini Netto moet ze een hulpeloos slachtoffer zijn van seksuele verbetering door de ministers. Een minister, ongeacht zijn kaste en geloof, moet zijn staat beschermen en vrouwen beschermen, maar het chauvinistische en dominante karakter in hem maakt hem tot een onderdrukker. Waarom komen al deze gevallen tenminste voor in deze eeuw, die we de 21e eeuw noemen.
Laten we het begrijpen
Deze gevallen wijzen duidelijk op het huidige hypocratische systeem, dat veel garandeert maar niets biedt. Het systeem zit in ons binnenste, omdat we niet in staat zijn een vrouw en haar behoeften te begrijpen. Wat we in wezen missen is de vaardigheid van sensibilisering. We beschouwen ze als vanzelfsprekend. En het is zeker dat als de mentaliteit van deze mannen zo blijft, de toestand niet zal veranderen. Als we de schuld kunnen geven aan de onderdrukte mentaliteit van een Indiase man... Een man zou nooit de positie van zwangere vrouwen kennen. Dit kunnen we het gebrek aan sensibilisering noemen.
Het populaire gezegde "Achter elke succesvolle man staat een meisje" is vervangen door "Achter elk succesvol meisje staat een mannelijke chauvinistische man" om haar te beperken en haar leven te bederven. Wat kan de wet doen om de door mannen gedomineerde maatschappij te onderdrukken? De wet fungeert als een brug voor hulpeloze meisjes, maar de door mannen gedomineerde maatschappij bouwt een barrière op tussen de wet en meisjes. Om die barrière te slechten hebben meisjes niet alleen lef en vastberadenheid nodig, maar ook inzicht in de bescherming die de wet biedt en een doeltreffende gids die de weg wijst.
Conclusie
Als we echt iets willen doen voor de vrouw en haar positie in de samenleving willen maximaliseren, moeten we eerst de mentaliteit van de Indiase man veranderen en vervolgens het functioneren van de wetshandhavingsinstanties. De grote leiders van de natie maken een heleboel principes voor de verbetering van vrouwen, maar wie is er om het uit te voeren? Wij kunnen het verschil maken, dus waar wachten we nog op? Dus laten we naar voren komen en het egoïstische monster dat een uitstekende barrière is voor de verwezenlijking van vrouwen uit de Indiase man duwen en klaar zijn om de handen ineen te slaan met de meisjes en van deze wereld een echte schoonheid te maken. Is het geen prachtig idee?