Laboratoriumtestresultaten worden vaak als "normaal" beschouwd bij mensen die deze aandoening hebben. Helaas hebben veel meer dan 50% van de volwassen Amerikanen problemen met bijniervermoeidheid, waarbij verscheidene spontaan herstellen in plaats van gediagnosticeerd te worden. Een minderheid herstelt echter niet, maar verslechtert naarmate de tijd verstrijkt, terwijl ze altijd te horen krijgen dat er niets "mis" met hen is, op basis van de tests. Bijniervermoeidheid kan zo ernstig worden dat de persoon bedlegerig is en volledig arbeidsongeschikt. Als je ooit online hebt gezocht naar de symptomen of alternatieve wellness-boeken hebt gelezen, dan heb je dit probleem waarschijnlijk al eens genoemd zien worden.
Uitputtingssyndroom
Maar helaas herkennen veel hedendaagse artsen dit probleem meestal niet en beschouwen ze het bijnieruitputtingssyndroom als een "nep"-ziekte. Het vereist een goede, onderzoekende arts om de onderliggende reden achter bijniervermoeidheid te achterhalen, niet de mogelijkheid om laboratoriumtests af te lezen. Het is echt moeilijk te geloven dat veel van de meest getrainde artsen dit soort wijdverspreide disfunctie meestal niet als een echte zorg beschouwen. De echte band met de lijders, hun onvermogen, met hun onvermogen om een stabiele baan te behouden zou reden genoeg moeten zijn voor uw arts om iets dieper te graven wanneer de tests "normaal" laten zien.
Helaas is dit echter niet altijd het geval. Wellness bestaat in feite uit een spectrum van elementen, een continuüm met aan de ene kant ernstige ziekte en aan de andere kant ideale wellness. Elk chronisch probleem, inclusief bijniervermoeidheid, bevat een dergelijk continuüm. De traditionele geneeskunde zal iemand waarschijnlijk pas als "onwel" beschouwen als de laboratoriumwaarden de "normale" drempel overschrijden, gebaseerd op bevolkingsstatistieken. Maar pas als iemand die drempel overschrijdt, komt hij meestal in aanmerking voor therapie. Maar roekeloos. Je lichaam kan niet worden opgestookt en uitgeschakeld zoals een lichtwisseling, die elke dag van normaal naar ongewoon gaat.
Bijnieruitputting
Helaas vallen ziekten als bijnieruitputting in het middelste deel van het spectrum, wat betekent dat ze in de traditionele medicatie algemeen worden genegeerd. Bijniervermoeidheid wordt een subklinisch probleem genoemd, en preventieve medicatie heeft zich als klinisch specialisme toegelegd op het aanhouden van deze conditiecategorie voordat de symptomen evengoed ernstig worden. Is milde bijnierinsufficiëntie echt? Beoefenaars van natuurlijke medicijnen hebben de gegevens over bijnieruitputting gevorderd door te herkennen wanneer symptomen kunnen worden gevonden, ook al tonen laboratoriumtests normale idealen. Dit wordt beschouwd als milde bijnierinsufficiëntie, de moderne geneeskunde vertrouwt een buitensporige hoeveelheid op laboratoriumtests om hen te informeren de procedure met het individu.
Veel artsen zijn ook mechanisch in hun benadering van het opsporen van ziekten. Helaas worden andere benaderingen als "onwetenschappelijk" beschouwd en dus genegeerd. Het belangrijkste element om de oorzaak van een ziekte te vinden is de mogelijkheid om een gedetailleerde geschiedenis van het individu te hebben en te beseffen dat elk lichaam anders is. Deze techniek is nu echter een verloren kunst en wordt vervangen door een overdreven vertrouwen in laboratoriumtests. Laboratoria werken meestal zeer goed bij het identificeren van acute kwalen, maar dat is omdat de symptomen spectaculair zijn. Chronische aandoeningen kunnen echter niet zo snel door laboratoria worden vastgesteld.
Chronische ziekten
Veel chronische ziekten evolueren na verloop van tijd, waarbij in de eerste stadia de symptomen bestaan maar de labo's binnen de normale grenzen blijven. Laboratoriumonderzoeken zijn gemaakt om artsen te helpen wetenschappelijke toestanden te analyseren, niet als primaire manier om informatie te verkrijgen. Laboratoria zullen nooit een goede klinische kennis en een gedetailleerde geschiedenis vervangen. In de huidige medische wereld betekent "normaal" slechts het ontbreken van een aantoonbare ziekte zoals opgemerkt op laboratorium- en diagnostisch onderzoek. De drempel van normale idealen is door mensen ontwikkeld en wordt beschouwd als een onvolmaakte technologie. Zoals eerder gezegd, is het een roekeloze methode om chronische ziekten te diagnosticeren en te behandelen.
Patiënten krijgen voortdurend te horen dat er niets aan de hand is, ondanks het feit dat ze elke dag slopende symptomen hebben. Ze worden in wezen "leugenaars" of "gek" genoemd, wat onaanvaardbaar is. Zoals alle organen en systemen in je lichaam zijn de bijnieren meestal onderhevig aan storingen als gevolg van zwakte of trauma op enig moment in iemands leven. De klieren hebben de werking van meer dan 50 verschillende hormonen en zijn voornamelijk belast met het helpen omgaan met stress. Over het algemeen dalen bijna al deze hormonen op natuurlijke wijze met de leeftijd, welke geleidelijke afname aanvankelijk meestal onopgemerkt blijft.
Natuurlijke Geneeskunde
Natuurgeneeskundigen onthouden dat vermoeidheid normaal gesproken mild is in de eerste stadia van bijnieruitputting. Wanneer iemand in omstandigheden verkeert van voortdurende hoge psychische of fysieke stress, krijgt het lichaam niet de rust en het herstel die het nodig heeft om de hormoonspiegels te herstellen. Met de voortdurende stress stapelt de achteruitgang van de bijnieren zich snel op. Vergevorderde verouderingsverschijnselen, onregelmatige menstruatie, verminderde geslachtsdrift, lage bloedsuikerspiegel, slapeloosheid, lage bloedcirculatiedruk en vermoeidheid zijn tekenen dat de machine in subklinische mate slijt. Dit verval doet zich niet alleen voor in de bijnieren, maar ook in alle andere klieren, zoals de schildklier. Dit resulteert in een metabolische en hormonale balans, die verschillende problemen zoals endometriose en een lage immuniteit in stand kan houden.
De bijnieren zijn een van de vele regelcentra in je lichaam, dus als ze verzwakt of overbelast zijn, heeft dat zeker gevolgen. Ernstige emotionele trauma's uit de kindertijd, extreme inspanning, grote chirurgische ingrepen en herhaalde zwangerschappen maken iemand bijzonder kwetsbaar voor deze aandoening. Van belang is te weten dat, soms, bijnieruitputting niet het enige echte probleem is wanneer symptomen kunnen worden gevonden. Daarom is goed speurwerk vereist.
Valse ziekte
Mensen met deze aandoening worden door laboratoriumtests vaak als "normaal" beschouwd. Meer dan de helft van de Amerikanen heeft last van bijniervermoeidheid. Veel mensen herstellen spontaan en krijgen nooit een diagnose. Een minderheid van de mensen herstelt echter niet en gaat na verloop van tijd achteruit, ondanks dat hun wordt verteld dat er niets aan de hand is. De gevolgen van bijniervermoeidheid kunnen zo ernstig zijn dat de persoon volledig arbeidsongeschikt en bedlegerig wordt. Je hebt deze aandoening waarschijnlijk eerder gezien als je ooit online hebt gezocht naar je symptomen en/of alternatieve gezondheidsboeken hebt gelezen. Veel artsen herkennen tegenwoordig het bijniervermoeidheidssyndroom niet en beschouwen het als een nepziekte. Er is goed onderzoekend artsenwerk nodig om de hoofdoorzaak van het bijniervermoeidheidssyndroom vast te stellen.
Dit is niet mogelijk als je niet in staat bent om laboratoriumtests te lezen. Het is moeilijk te geloven dat zelfs de hoogst opgeleide artsen een wijdverspreid disfunctioneren niet als een punt van zorg beschouwen. Een arts moet rekening houden met de werkelijke ervaring van patiënten, hun onbekwaamheid en onvermogen om een stabiele baan te behouden, en meer vragen stellen als de laboratoriumtests "normaal" blijken te zijn. Dit is echter niet altijd waar. Bij ernstig zieke mensen zijn normale laboratorium- en diagnostische tests gebruikelijk. Het spectrum van gezondheid is een continuüm dat ernstige ziekten en optimaal welzijn omvat. Dit soort continuüm is aanwezig in elke chronische aandoening, inclusief bijniervermoeidheid.