De zomer is een heerlijke tijd voor dagwandelingen, op één probleem na - muggen. Veel stellen wandelen liever 's nachts. Ze lopen langs, genieten van de koele lucht, als zap! Eén van beiden wordt gebeten.
Muggen
Deze maken geen onderscheid tussen mannen en vrouwen. Ik begrijp niet hoe ze hun doelwitten selecteren. Maar de muggen die bijten zijn de vrouwtjes. De vrouwtjes zuigen bloed om de voedingsstoffen te krijgen die ze nodig hebben om vruchtbare eitjes te ontwikkelen. Na de bevalling blijven vrouwen voeding nodig hebben om hun jongen te voeden. We hebben emotionele en fysieke "maaltijden" nodig om gezonde kinderen groot te brengen.
Waar kunnen we deze voedingsstoffen vandaan halen? Is het mogelijk dat we van anderen afhankelijk zijn zoals deze vrouwtjesmuggen van ons afhankelijk zijn? Velen van ons groeiden op in het Assepoester-tijdperk, waarin ons geleerd werd om echtgenoten te zoeken zodat ze "voor papa's kleine meisje zouden zorgen". Hoe hoog opgeleid we ook werden, een deel van ons wilde dat kleine vrouwtje blijven dat op een man kan vertrouwen om voor haar te zorgen. Dus zeiden we misschien tegen onze kinderen: "Wacht maar tot je vader thuiskomt!". Wanneer we geen energie meer hebben om ze te onderwijzen.
Eens kijken...
We begroeten onze partners met een litanie van klachten en verwachtingen als ze binnenkomen. Als ze hun beloften niet nakomen, pakken we ze. En kijk uit! Een vrouwtje op oorlogspad laat grote striemen achter. Het is makkelijk om in de muggenroutine te vervallen, om degenen van wie we houden te bijten. Er zijn andere, gezondere manieren om aan onze emotionele behoeften te voldoen. Vrouwen hebben een enorm vermogen om contact te maken met anderen. Realistisch gezien kunnen onze mannen niet voldoen aan onze relatie-eisen.
Hiervan afhankelijk zijn leidt tot spanning en steeds verder verwijderde relaties. Hoe meer we klagen, hoe meer we schreeuwen, hoe meer we onze hysterische veren tentoonspreiden, hoe verder onze jongens weglopen. Bijten doet pijn. De kerels zullen naar een veilige plek trekken en naar het beste afweermiddel grijpen dat ze kunnen vinden, misschien in de vorm van een verslaving of een aantrekkelijker vrouwtje.
Conclusie
We willen niet dat onze huizen stilstaande watermassa's worden die muggen en niets anders aantrekken. We moeten in beweging blijven en blijven groeien, zodat het water voortdurend wordt ververst. We kunnen het beter doen dan we nu doen. We kunnen werken aan onze relatievaardigheden en honing in plaats van afweermiddel gebruiken om verandering te bevorderen. We kunnen van andere mensen leren - zelfs van dierentrainers - hoe we onze relaties kunnen verbeteren. Naast het vervullen van persoonlijke relaties moeten we duidelijke prioriteiten stellen.