Wat is matriarchaat? Dit is een ingewikkelde vraag waarover hevig wordt gedebatteerd door historici, antropologen, schrijvers, feministen en de intelligentsia. Het matriarchaat kan worden beschreven als een soort sociaal netwerk waarin de moederfiguur en meisjes het voor het zeggen hebben.
Matriarchaat
De term matriarchaat is bedacht als het tegenovergestelde van patriarchaat, van het Griekse mater "moeder" en archein "regeren". Gynecocratie kan synoniem gebruikt worden om matriarchaat aan te duiden. Matriarchaat kan ook worden gedefinieerd als een type sociale organisatie waar meisjes het dominante geslacht zijn, een vrouw het familiehoofd is en de titel via de vrouwelijke lijn loopt. Dit systeem kan ook androcratie worden genoemd. Het kan ook worden aangeduid als een regeringssysteem door vrouwen en een andere technische beschrijving die aan matriarchaat wordt gegeven, verwijst ernaar als een gynocentrisch type samenleving. Tot de matriarchale dierensamenlevingen behoren olifanten, bijen en orka's.
De bovenstaande discussie heeft ons geholpen om de definitie van matriarchaat te begrijpen bij het analyseren van de vraag "wat is matriarchaat"? Laten we het nu hebben over de "volgorde" van matriarchaat.
Let op
Matriarchaat is een mengeling van twee afzonderlijke bepalingen, matrilineariteit en matrilocaliteit. Matrilineariteit wordt toegeschreven aan een regeling waarbij de afstamming van deze nakomelingen aan moeders kant wordt gevolgd en matrilocaliteit wordt beschreven als een fenomeen waarbij de nakomelingen van de moeder in het huis van de moeder wonen. Dit wordt gezien als een clan waar ook de uitgebreide familie woont. In die tijd was er een soort verbintenis die bezoekende verbintenis werd genoemd, waarbij de man van buiten kwam en voor een korte periode bij de vrouw woonde en ze daarna gescheiden bleven, ook al bleven ze getrouwd.
De echtgenoot had een bezoekende status en woonde niet eeuwig in het huishouden. De kinderen woonden bij de moeder en de andere generaties van de families. In deze opzet had de vader geen actieve rol in de opvoeding van de kinderen, maar bleef hij getrouwd met de echtgenote. We vinden dit soort huwelijken niet meer. Dit soort verbintenissen werd vooral beoefend door de mensen van de Oude Pueblo, de Chaco Canyon, de Mosu van Zuidwest-China en de mensen van de Minangkabau van West-Sumatra.
Dit waren oude samenlevingen waarin de "bezoekende echtelijke verbintenis" bestond en dit soort "bezoekende verbintenis" kan nog steeds bestaan in sommige primitievere stammen. Samenlevingen met een dergelijke "orde" kunnen als matriarchaal worden beschouwd. Dus om de vraag te begrijpen "wat is matriarchaat? Moeten we begrijpen dat de "orde" van het matriarchaat zoals hierboven genoemd. Het concept van grote oude godinnen en de matriarchale samenlevingen die de oude godinnen aanbaden is actief onderzocht door vele auteurs, historici, archeologen en antropologen.
Houd rekening met
De vraag "wat is matriarchaat?" kan niet bevredigend worden begrepen tenzij we de mythen en gebruiken van de oude godinnen en de oude matriarchaten die aan deze oude godinnen verbonden zijn, opgraven. Het onderwerp groeit als de "wetenschap van oudere godinnen" en de verering van deze godinnen uit de oude matriarchale samenlevingen die in de oudheid bestonden. Talloze archeologische expedities hebben geleid tot de ontdekking van verschillende prehistorische vondsten. Door deze prehistorische artefacten vanuit een nieuw perspectief te interpreteren, wordt het onderwerp matriarchaat steeds interessanter. Zelfs vandaag de dag zijn er verschillende samenlevingen die matriarchaal van aard zijn.
Dit kunnen kleine samenlevingen zijn die van de tuinbouw leven, maar het zijn samenlevingen die functioneel zijn en waar een lange geschiedenis aan verbonden is. Een voorbeeld hiervan zijn de Nagovisi van Bougainvillea in de Stille Zuidzee, de Khasi van Meghalaya, India, en de Machinguenga van Peru. Deze huidige stammen en inheemse samenlevingen vertonen sterke matriarchale neigingen in verschillende facetten van hun sociale orde. Werken van vooraanstaande onderzoekers die zich richtten op de Trobriand eilandbewoners en Australische aboriginals onthulden dat er in die samenlevingen veel connecties bestonden tussen meisjes in fundamentele functies en deze interacties werden door die bevolkingen niet als minder of afgemat beschouwd.
Veel antropologen die de inheemse bevolkingsgroepen bestudeerden, ontdekten dat meisjes krachtig, onafhankelijk en in staat waren zich af te scheiden, maar net zo gewaardeerd werden als mannen in een van deze samenlevingen. Deze oude en inheemse samenlevingen scheidden biologische mannen en vrouwen nooit in tegengestelde categorieën en sociale en verwantschapsrelaties bepaalden de plaats van mensen in deze samenlevingen. Verder bestaat er vandaag de dag een groot aantal samenlevingen waar vrouwen volledige seksuele en economische controle over zichzelf hebben. Aan deze groep matriarchaten of egalitaire samenlevingen, gebaseerd op hoe we ze definiëren, kunnen veel Pacifische en Indiaanse culturen worden toegevoegd, zoals de Pueblo Indianen (de Zuni, Laguna en Hopi), de Iroquois en Innu van voor de 19e eeuw (Montaignais-Naskapi), de Vanatinai en Hawaii onder koningin Liliuokani. Als we de vraag "wat is matriarchaat" en voorbeelden van bestaande matriarchale samenlevingen onderzoeken, zullen we met een ander perspectief op de ontwikkeling en evolutie van de jager-verzamelaar samenlevingen moeten komen.
Mythes
Typische aannames en mythen moeten opnieuw onderzocht worden. De belangrijkste daarvan is de veronderstelling dat samenlevingen in de oudheid zich ontwikkelden rond schaarste en dat in dergelijke samenlevingen de activiteiten en sociale interacties gescheiden waren op basis van geslacht. Verder moeten mythen zoals het karakter van de mens, die wordt afgeschilderd als altijd egoïstisch en individualistisch, terzijde worden geschoven.
Een andere belangrijke mythe die volledig ontkracht moet worden, draait om het idee dat er in de sociale organisatie altijd een ongelijkheid bestaat op basis van geslacht en klasse. Deze aannames en mythes passen simpelweg niet bij de vele matriarchale stammen en inheemse samenlevingen van tegenwoordig. We kunnen dus duidelijk stellen dat het idee dat samenlevingen evolueerden te midden van schaarste een enorme sociale constructie zou kunnen zijn in plaats van een realiteit van het menselijk bestaan. Een verdere scheiding van werk en sociaal leven is misschien geen essentieel kenmerk van economische productie.
Bovendien zijn egoïsme en hebzucht als menselijk karakter misschien niet de dominante persoonlijkheden van mensen en is ongelijkheid op basis van geslacht en klasse niet noodzakelijk kenmerkend voor de menselijke cultuur. Een groot deel van de intelligentsia verwerpt het hele idee van matriarchaat. Zij beweren dat matriarchaat nooit heeft bestaan in de geschiedenis. Dit soort overhaaste conclusies en universele verwerping van de werkelijke waarschijnlijkheid van de aanwezigheid van een oude matriarchale orde duidt op het normale mannelijke vooroordeel of Eurocentrische vooroordeel dat al tienduizenden jaren bestaat. Dit is een normaal lineair denken dat alleen een patriarchale maatschappijvorm accepteert.
Laten we het begrijpen
Het westerse denken is gebaseerd op dichotomieën, dualisme en scheidbare klassen van de activiteiten van een samenleving. Het zijn bepaalde onuitgesproken veronderstellingen over het menselijke karakter en specifiek over de mannelijke status en functie in de samenleving. Deze zienswijze ondersteunt de bewering dat de man waarschijnlijk zal heersen in elke vorm van sociale ordening en dat mannelijke dominantie niet meer dan natuurlijk is. De hele benadering van deze patriarchale samenleving is sterk gericht tegen het vrouwelijk geslacht.
In de meerderheid van de zogenaamde mainstream patriarchale samenlevingen werd belang gehecht aan de rol en acties van mannen en werden de rol van vrouwen en hun acties als minder belangrijk beschouwd. Zelfs de exacte activiteiten die worden uitgevoerd door mannen als ze worden geconsumeerd door meisjes ze zijn dan geframed als minder belangrijk. Bovendien zijn er, om deze bevooroordeelde stratificatie in de praktijk te brengen, in zowat alle mainstream patriarchale samenlevingen activiteiten en rollen die uitsluitend aan mannen worden toegeschreven en aan hen zijn voorbehouden. Op deze manier is er een duidelijke afbakening van mannelijke suprematie over vrouwen.
Om de vraag "wat is matriarchaat?" te begrijpen, moeten we begrijpen dat alle theorieën over de ontwikkeling van de menselijke cultuur beperkt zijn tot het Westen. We moeten begrijpen dat alle theorieën over de ontwikkeling van de menselijke cultuur beperkt zijn in het westen en dat de getaltheorie niet opgaat voor de oneindige samenlevingen die bestonden voor de oudheid en verschillende van hen die vandaag de dag nog bestaan. Er is voldoende archeologisch bewijs dat wijst op het bestaan van matriarchale samenlevingen in de oudheid. Daarom is elke conclusie die zegt dat er geen matriarchaat bestond vanwege zwak bewijs, logisch onjuist.
Het bewijs van zwijgen is geen goed bewijs, niet in de geschiedenis. Een andere kwestie is dat het brede assortiment theorieën die de universaliteit van patriarchaat promoten grotendeels afhankelijk zijn van het Eurocentrische en Westerse perspectief van samenlevingen. Het belangrijke punt om op te merken is dat we de geschiedenis van samenlevingen niet kunnen binden aan een vooraf bepaalde vooringenomen logica.
Eindnoot
De eenvoudige waarheid is dat samenlevingen tijdens hun ontwikkeling en evolutie een breed assortiment van organisaties omarmen en dat sekse één variabele of variabele is binnen het kader van talloze groeimogelijkheden. In dit opzicht kan een samenleving geëvolueerd zijn als een patriarchale of matriarchale organisatievorm gebaseerd op de omgevings- en economische mogelijkheden en beperkingen. Daarom gaat het trekken van een overhaaste conclusie over het voorkomen van alleen patriarchaat en vervolgens het bedenken van een breed assortiment theorieën op basis van deze vooronderstelling niet op.
De mogelijkheid van de ontwikkeling van een matriarchaat in de niet al te verre toekomst op wereldschaal wordt reëel. Bewust of onbewust produceren we structuren voor een opkomend matriarchaat in de meeste hedendaagse samenlevingen. Om de vraag "wat is matriarchaat?" te kunnen beantwoorden, moeten we deze diepgaand bestuderen. moeten we deze onderwerpen in detail bestuderen. Zoals ik al eerder zei, wordt de geschiedenis van samenlevingen gedomineerd door een lineair denken over mannelijke overheersing in maatschappelijke structuren. Deze denkwijze om in alle mogelijke omstandigheden druk uit te oefenen op mannelijke dominantie lijkt een weerspiegeling te zijn van overvoorzichtigheid en een poging om de informatie op de minst uitzonderlijke manier te interpreteren.
Dit denken en deze benadering moeten veranderen omdat er andere denkwijzen en interpretaties over een bepaald scenario mogelijk moeten zijn. Deze alternatieve interpretaties, perspectieven en concepten kunnen niet worden onderdrukt of weggestopt als zijnde niet van belang. Ik vind dat de inheemse culturen en beschavingen die over de hele wereld bestonden, beschaafder en beschaafder waren dan hun barbaarse neven en nichten uit Europa. In werkelijkheid waren deze inheemse culturen, waarvan er veel waren, seksueel gedichotomiseerd noch onderdrukkend voor een van beide geslachten. In veel gestratificeerde inheemse samenlevingen konden de hoogste posities op elk gebied beschikbaar zijn voor elk geslacht - of op zijn minst voor twee geslachten, als een derde geslacht werd erkend. Dit maakte het meestal mogelijk voor een persoon van een van beide geslachten om een tussengeslacht aan te nemen en zo toegang te krijgen tot functies die anders ontoegankelijk zouden zijn. Was dit soort vrijheid mogelijk in de zogenaamde beschaafde samenlevingen van middeleeuws Europa? Dit is een uitstekende vraag om over na te denken als we het onderwerp "Wat is matriarchaat?" bestuderen.