Je kunt opgenomen verwijzingen vinden over hoe een zich ontwikkelende foetus in de baarmoeder, zorgde voor onmiddellijke externe prikkels, aanraking en geluiden, zo ver terug als 3500 jaar terug, in een Hindoe geschrift. Tot op de dag van vandaag hebben verschillende studies en wetenschappelijke onderzoeken verklaard dat de band tussen de moeder en haar baby begint vanaf de dag van de conceptie en dat het mogelijk is voor de moeder om het potentieel van haar baby in de foetusfase zelf te verbeteren.
Moeder Stress
Daarom is het logisch dat de stress van een moeder ongetwijfeld wordt overgedragen op haar baby in de baarmoeder. Wetenschappers tonen echter aan dat gematigde stressniveaus van een moeder een zich ontwikkelende foetus meer goed dan kwaad kunnen doen. In een wetenschappelijk onderzoek werd vastgesteld dat vrouwen met hogere stressniveaus tijdens hun derde trimester snellere bewegingen van hun baby's in de baarmoeder registreerden en dat deze baby's na de bevalling hogere scores hadden in de test voor mentale rijping.
Cortisol
Wetenschappers beweren dat het stresshormoon cortisol een integrale rol speelt bij de hersenrijping. Hoewel cortisol wordt afgescheiden bij stress, wordt het in feite het stresshormoon genoemd omdat de afscheiding van cortisol toeneemt als de persoon overspannen is. Wetenschappers zeggen echter dat een gematigde hoeveelheid cortisol goed en positief kan zijn, omdat het onmiddellijk energie geeft, pijngevoeligheid vermindert, het geheugen verbetert en de immuniteit verhoogt.
Een Amerikaans onderzoek zegt dat gematigde stressniveaus tijdens de zwangerschap de ontwikkeling van organen voor de geboorte kunnen bevorderen en je kind in de toekomst kunnen helpen. Een andere benadering toont aan dat de ontwikkeling van een kind mogelijk direct verband houdt met het vermogen van de moeder om met stress en depressie om te gaan.
Druk
Een standaard, werkende vrouw is gewend om met grote druk in het leven om te gaan en is niet depressief als ze erg gestrest is. Ze is eigenlijk gewend om zichzelf uit te dagen en daagt vervolgens haar kind uit, wat een snellere ontwikkeling stimuleert. Studies ontdekten dat een zich ontwikkelende foetus van dit type vrouw geen last had van het stressniveau van haar moeder in plaats van het kind van een vrouw met een negatief temperament en slechte zelfbeheersing.
Daarom zeggen onderzoekers dat vrouwen die zwanger zijn, kunnen stoppen met zich zorgen te maken dat hun angsten en psychologische stress, die bij alledaagse activiteiten horen, schadelijk kunnen zijn voor hun zich ontwikkelende foetus en dat het het gedrag, temperament en aandachtsvermogen van hun kind niet belemmert en geen hyperactiviteit veroorzaakt. Dit betekent echter niet dat een zwangere vrouw stress gaat opzoeken, want hoewel stress goed kan zijn voor je kind, is het niet gezond, want je moet mentaal fit zijn om fysiek aan de eisen van de bevalling te voldoen.