Κατά την προετοιμασία για τον 7ο ετήσιο αγώνα Ruth Rhoden Craven Foundation 5K Moms' Run/Walk for Postpartum Depression, προβληματίστηκα για την πληθώρα των προκλήσεων και των μεταβάσεων που πρέπει να αντιμετωπίσουν οι γυναίκες στο ταξίδι προς τη μητρότητα.
Ας ξεκινήσουμε
Ως Εκτελεστική Διευθύντρια της βάσης και διευκολύντρια των ομάδων υποστήριξης της επιλόχειας κατάθλιψης τις τελευταίες 7 δεκαετίες, λυπάμαι για τη φαινομενική έλλειψη ευαισθητοποίησης και την έλλειψη διαθέσιμων πόρων για τις γυναίκες που παλεύουν με αυτή τη μνημειώδη μετάβαση στη ζωή. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν σίγουρα διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην αποφυγή από την κοινωνία των προβλημάτων που αφορούν την επιλόχεια κατάθλιψη, αφήνοντάς μας με σκοτεινές και ανησυχητικές εικόνες μιας ακατάστατης, ψυχωτικής, ανθρωποκτόνου γυναίκας που είναι ικανή για αδιανόητες πράξεις.
Ως κοινωνία έχουμε αποφύγει το πρόβλημα και το έχουμε κρατήσει κρυφό, πράγμα που δεν αποτελεί έκπληξη, δεδομένης της κατεύθυνσης προς την οποία έχει κινηθεί ο Τύπος. Λίγες γυναίκες είναι διατεθειμένες να ρισκάρουν να βρεθούν στην ίδια ακριβώς κατηγορία με τις Susan Smith και Andrea Yates του πλανήτη. Αντ' αυτού, πολλές υποφέρουν σιωπηλά, φοβούμενες μήπως θεωρηθούν ακατάλληλες ως γονείς ή, ακόμη χειρότερα, κινδυνεύσουν να χάσουν τα παιδιά τους.
Κατάθλιψη μετά τον τοκετό
Η απεικόνιση της επιλόχειας κατάθλιψης από τα μέσα ενημέρωσης είναι τρομερά παραπλανητική, καθώς οι ιστορίες που τείνουμε να ακούμε στις ειδήσεις είναι συχνότερα περιπτώσεις επιλόχειας ψύχωσης, μιας εξαιρετικά σπάνιας κατάστασης που χαρακτηρίζεται από ψευδαισθήσεις, παραληρητικές ιδέες, περιόδους παραληρήματος ή μανίας και αυτοκτονικές ή ανθρωποκτονικές σκέψεις. Συνηθέστερα, οι περιπτώσεις επιλόχειας κατάθλιψης -η οποία πλήττει περίπου το 10% των νέων μαμάδων- περιλαμβάνουν περιόδους μελαγχολίας ή/και άγχους, φόβο για τραυματισμό του μωρού, προβλήματα ύπνου, κυκλοθυμία και ευερεθιστότητα, αισθήματα ντροπής και ενοχής, δυσκολία στο δέσιμο με το βρέφος, αίσθημα υπερφόρτωσης, ενοχλητικές ενοχλητικές/σκέψεις και αυτοκτονικό ιδεασμό.
Με τον κατάλληλο έλεγχο, διάγνωση και θεραπεία, η επιλόχεια κατάθλιψη είναι μια πραγματικά διαχειρίσιμη διαταραχή με θετική πρόγνωση. Οι περισσότερες γυναίκες που πάσχουν από επιλόχεια κατάθλιψη δεν είναι ψυχωτικές και έχουν καλή αντίληψη της πραγματικότητας. Στην πραγματικότητα, μεγάλο μέρος του πόνου παράγεται από την αναγνώριση ότι κάτι δεν πάει καλά. Λαχταρούν να ανακτήσουν την αίσθηση της ισορροπίας και της ισορροπίας και νιώθουν ενοχές, ντροπή και φόβο για τη μάχη τους. Παρόλο που μπορεί να τρέφουν ανησυχητικές ή τρομακτικές σκέψεις, είναι πολύ λιγότερο πιθανό να δράσουν σύμφωνα με αυτές τις ιδέες από ό,τι οι γυναίκες με επιλόχειο ψύχωση. Το να γίνεις νέος γονιός είναι γεμάτο με πολλές δύσκολες μεταβάσεις στον τρόπο ζωής και ψυχολογικές προσαρμογές.
Baby blues
Οι περισσότερες γυναίκες αναφέρουν χρόνια κόπωση, στέρηση ύπνου, ανησυχίες για την εικόνα του σώματος, συζυγική δυσφορία, δακρύρροια, αίσθημα υπερφόρτωσης, δυσκολία συγκέντρωσης και ευερεθιστότητα κατά τους μήνες και τις εβδομάδες μετά τον τοκετό. Τέτοιες εμπειρίες είναι μάλλον ευρέως διαδεδομένες και τυπικές της παροδικής και κοινής baby blues- μια λιγότερο σοβαρή κατάσταση που συνήθως ξεκαθαρίζει μέσα σε λίγες εβδομάδες. Ωστόσο, ορισμένες γυναίκες διαγιγνώσκονται λανθασμένα με baby blues, ενώ στην πραγματικότητα βρίσκονται στη δίνη της επιλόχειας κατάθλιψης και χρειάζονται σοβαρά θεραπεία.
Δυστυχώς, αυτές είναι οι περιπτώσεις που συχνά δεν γίνονται αντιληπτές και επιδεινώνονται με την πάροδο του χρόνου λόγω έλλειψης παρέμβασης από ειδικούς. Γι' αυτό είναι τόσο σημαντικό οι γυναίκες να ενημερώνονται σωστά για το χάσμα μεταξύ της baby blues και της επιλόχειας κατάθλιψης και να κατανοούν καλύτερα τους κινδύνους, τα προειδοποιητικά σημάδια και τις διαθέσιμες θεραπευτικές επιλογές για την επιλόχεια κατάθλιψη. Το πιο σημαντικό είναι ότι ως κοινωνία πρέπει να αρχίσουμε να ανοίγουμε τα μάτια και το μυαλό μας, να διευρύνουμε το επίπεδο ανοχής μας και να νικήσουμε τους φόβους και τα ψυχολογικά μας μπλοκαρίσματα που σχετίζονται με αυτή την αρκετά διαδεδομένη και εξαιρετικά θεραπεύσιμη διαταραχή.
Πρόσφατα γέννησα (συγγνώμη για το λογοπαίγνιο) μια νέα έννοια που θα ονομάσω "το εξελισσόμενο κορίτσι". Η εξελισσόμενη κυρία είναι ένα έργο σε εξέλιξη. Είναι ευάλωτη και δυνατή, περήφανη και ταπεινή, σοφή και αφελής, όμορφη και ελαττωματική. Αγαπάει βαθιά και επιθυμεί την υποστήριξη και την επιβεβαίωση των πιο κοντινών της ανθρώπων. Είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη στις σωματικές ανισορροπίες, στις ορμονικές διακυμάνσεις, στις αλλαγές στον ύπνο και στην κατάσταση του φυσικού της περιβάλλοντος.
Λάβετε υπόψη
Η εξελισσόμενη γυναίκα είναι δάσκαλος και μαθητής, γονέας και παιδί. Δεν έχει τέλος να μαθαίνει και να μεγαλώνει, να αλλάζει και να ωριμάζει. Είναι συναισθηματική και ιδιότροπη, γειωμένη και στιβαρή. Κατά τη διάρκεια της ζωής της, η εξελισσόμενη γυναίκα αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις και αντέχει πολλές καταιγίδες. Αν θέλει να επιβιώσει, πρέπει να μάθει πώς να λυγίζει και να λικνίζεται με τους μεταβαλλόμενους ανέμους της ζωής, όπως ακριβώς ένα εύκαμπτο δέντρο μπαμπού- διαφορετικά κινδυνεύει να σπάσει.
Τους επόμενους μήνες θα επικεντρωθώ σε τρία διαφορετικά στάδια ζωής της εξελισσόμενης γυναίκας: Οικογενειακός προγραμματισμός, εμβρυϊκή ανατροφή και μητρική προσαρμογή. Θα παρατηρήσετε ότι το πρώτο γράμμα κάθε λέξης γράφει FEM- το πρώτο μισό αυτής της λέξης θηλυκό. Το στάδιο του οικογενειακού προγραμματισμού ισχύει για κάθε γυναίκα, ανεξάρτητα από το αν θα γίνει πραγματικά μητέρα ή όχι. Αργά ή γρήγορα στη ζωή όλες οι γυναίκες καταπιάνονται με το ζήτημα των μωρών και της μητρότητας. Η επίλυση του σημείου επιτυγχάνεται είτε με φυσική σύλληψη, είτε με θεραπείες γονιμότητας, είτε με υιοθεσία, είτε με έναν τρόπο ζωής χωρίς παιδιά.
Έχετε κατά νου
Για πολλές γυναίκες αυτό το στάδιο λύνεται φυσικά και εύκολα, ενώ για άλλες, όπως για παράδειγμα για τις γυναίκες που παλεύουν με την υπογονιμότητα ή δυσκολεύονται να βρουν τον έρωτα, μπορεί να είναι γεμάτο από επώδυνες επιλογές και στιγμές σταυροδρόμι. Η φάση της εμβρυϊκής ανατροφής επιτυγχάνεται αμέσως μετά τη σύλληψη. Η φάση αυτή περιλαμβάνει την εγκυμοσύνη και τον τοκετό και τις σχετικές σωματικές, ψυχολογικές και αλλαγές στον τρόπο ζωής που προκύπτουν κατά τη διάρκεια μιας εγκυμοσύνης. Δεν εισέρχονται όλα τα κορίτσια σε αυτό το στάδιο της ζωής, αν και μπορεί να γαλουχήσουν αντί γι' αυτό μια ανιψιά ή έναν ανιψιό, ένα δημιουργικό πάθος ή ένα ιδιαίτερο κατοικίδιο ζώο.
Τέλος, το στάδιο της μητρικής προσαρμογής λαμβάνει χώρα αμέσως μετά τον τοκετό και κορυφώνεται τους μήνες και τις εβδομάδες μετά τον τοκετό. Αυτό είναι συνήθως το στάδιο της ζωής όταν αρχίζουν να εμφανίζονται για πρώτη φορά οι διαταραχές της διάθεσης μετά τον τοκετό και οι διαταραχές της διάθεσης μετά τον τοκετό. Είναι ένα σημείο με πολλές ευλογίες και δώρα, εκτός από κολοσσιαίες αλλαγές και αλλαγές στον τρόπο ζωής. Η εξελισσόμενη γυναίκα στο στάδιο της προσαρμογής πρέπει να κάνει δύσκολες επιλογές, όπως το αν θα θηλάσει ή όχι, πότε θα επιστρέψει στην εργασία της, τον τρόπο με τον οποίο θα διαχειριστεί πιο αποτελεσματικά τον χρόνο και πώς θα αντιμετωπίσει το γονεϊκό και συζυγικό άγχος.
Τελική σημείωση
Τους επόμενους μήνες θα επικεντρωθώ πιο έντονα σε κάθε διαφορετική περίοδο ζωής της εξελισσόμενης γυναίκας. Προσδοκώ ότι ένα ειδικό αφιέρωμα που θα είναι αφιερωμένο στην επιλόχεια κατάθλιψη θα μιλήσει στην καρδιά της ψυχής των γυναικών αναγνωστριών μου και των ανδρών και γυναικών που τις αγαπούν, καθώς τα ωστικά κύματα της ασθένειας έχουν την τάση να αντηχούν σε όλο το οικογενειακό σύστημα. Οι σύζυγοι αποτελούν ουσιαστικό μέρος της διαδικασίας, καθώς και αυτοί υφίστανται τις επιπτώσεις της επιλόχειας κατάθλιψης. Να θυμάστε, το πιο σκληρό δέντρο θα σπάσει εύκολα στη μέση, ενώ το μπαμπού θα επιβιώσει λυγίζοντας και λικνιζόμενο με τους μεταβαλλόμενους ανέμους. Το κορίτσι που εξελίσσεται μοιάζει με το δέντρο μπαμπού γιατί πρέπει να μάθει πώς να λυγίζει και να λικνίζεται με τα μεταβαλλόμενα ρεύματα της ζωής. Με την κατάλληλη εκπαίδευση, τον κατάλληλο έλεγχο, τη θεραπεία και την υποστήριξη, ακόμη και το πιο άκαμπτο δέντρο μπορεί να μάθει πώς να λυγίζει και να ταλαντεύεται.