Προέρχομαι από γενιά ιατρών υγείας που ειδικεύονται σε διάφορα ρεύματα. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου είχαμε σφοδρές διαφωνίες και υπήρξαν στιγμές γνωριμίας που μου έρχονται τακτικά στο μυαλό. Επιτρέψτε μου να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία αυτή για να μοιραστώ μαζί σας τη διορατικότητά μου.
Ας ξεκινήσουμε
Μέχρι πολύ πρόσφατα ήμουν αποφασιστικά αντίθετος σε ιδέες από οποιαδήποτε κλινική εκτός από την παραδοσιακή ιατρική (αλλοπαθητική όπως συνήθως λέγεται). Εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι η πιο ορθολογική επιστήμη . Είμαστε εκπαιδευμένοι να καταλαβαίνουμε κάθε οστό του σώματος, τους μύες που συνδέονται με αυτό και τα νεύρα και τα αιμοφόρα αγγεία που το τρέφουν. Διδασκόμαστε τις περιπλοκές κάθε σωματικής λειτουργίας. Εξοικειωνόμαστε με τις μεθόδους με τις οποίες κάθε επιβλαβές μικρόβιο προσβάλλει το σώμα. Όταν συνταγογραφούμε φάρμακα το επιλέγουμε έχοντας κατά νου το σχέδιο του δράστη.
Έχουμε μια ιδέα για το πόσο πρέπει να πάρουμε, πότε να περιμένουμε μια δράση και πότε να σταματήσουμε το φάρμακο. Τα φάρμακά μας εγκρίνονται μετά από κλινικές δοκιμές που είναι αποτελεσματικές. Όλοι γνωρίζουμε να προσαρμόζουμε τη δόση σύμφωνα με την προσαρμοστικότητα του οργανισμού. Κάνουμε συστάσεις μετά από διάγνωση και μετα-ανάλυση και έχουμε επίσης φόρουμ που τις δημοσιεύουν. Συγκεντρωνόμαστε συχνά για να παρουσιάσουμε τις εμπειρίες μας και να ενθαρρύνουμε ο ένας τον άλλον.
Εναλλακτικές λύσεις
Πίστευα ότι όσοι ασκούν διαφορετικούς κλάδους, όπως η ομοιοπαθητική, το γιουνάνι, η Αγιουρβέδα και τα παρόμοια, δεν αφιερώνουν τόσο χρόνο για να αμφισβητήσουν ή να μελετήσουν την επιστήμη τους. Κατά ειρωνικό τρόπο, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου αυτοί οι επαγγελματίες έχουν επιτύχει σημαντική επιτυχία σε μέρη όπου έχουμε απορρίψει την ανακούφιση. Δεν μπορούν να στιγματιστούν ως κομπογιαννίτες. Η κλινική τους περιλαμβάνει επίσης ένα σκεπτικό. Ενώ η αλλοπαθητική χρησιμοποιεί χημικές ενώσεις, άλλοι χρησιμοποιούν βότανα, εκχυλίσματα και ακόμη και μέταλλα.
Η επιτυχία τους έγκειται στο πόσο ασφαλής είναι η διαχείριση αυτών των χημικών ουσιών. Νομίζω ότι οι άνθρωποι ακολουθούν διάφορα ρεύματα με βάση τη δική τους νοοτροπία. Πολλοί γονείς ασθματικών παιδιών απωθούνται από τα εισπνεόμενα στεροειδή. Αλλάζουν προς τις φυσικές θεραπείες. Ωστόσο, όταν αυτά τα φάρμακα αναλύονται, διαθέτουν επίσης στεροειδή, παρόλο που η προέλευσή τους είναι από το φυτικό βασίλειο. Η εναλλακτική θεραπεία δεν είναι πάντα ακίνδυνη ή ανώδυνη και δεν τη θεωρώ υποκατάστατο της κλινικής μας.
Εναλλακτική θεραπεία
Κάνει πολλά για να ενθαρρύνει το ανοσοποιητικό σύστημα και τις θεραπευτικές ικανότητες του οργανισμού με θρεπτικά συστατικά που θα έχουν άμεση αποκατάσταση και ανοσοενισχυτική δράση. Ένας γνωστός παιδίατρος λέει σταθερά στους γονείς των σοβαρά άρρωστων παιδιών ότι βλέπει την κατάσταση σαν ένα ξέσπασμα πυρκαγιάς". Θα σβήσω τις φλόγες", δηλώνει, "αλλά ίσως χρειαστεί να κάνουμε ένα μακρύ ταξίδι αναζητώντας άφθονη βοήθεια για να κατανοήσουμε την προέλευση της φωτιάς και να μην αφήσουμε να ξανασυμβεί". Εμείς οι αλλοπαθείς σώζουμε ζωές, αλλά χρειαζόμαστε την υποστήριξη διαφορετικών ρευμάτων για να ενισχύσουμε τη διαβίωση.
Στη συνέχεια, θα βρείτε τις μυστικιστικές θεραπείες - ρέικι, pranic healing, theta healing, άγγελοι, και ούτω καθεξής και ούτω καθεξής. Πάντα με ενδιέφεραν και ήμουν λίγο σαρδόνιος σχετικά με αυτές τις τελετουργίες και τις πεποιθήσεις. Έχω τολμήσει να μάθω και να επανεκτιμήσω τον εαυτό μου σε αρκετές από αυτές. Κάποτε ρώτησα έναν θεραπευτή του ρέικι πώς θα συμμετείχε στη θεραπεία κάποιας εξουθενωτικής πάθησης, όπως ο καρκίνος, στην οποία η ενδελεχής έρευνα και η θεραπεία δεν μπορούσαν να δώσουν καμία αισιόδοξη πρόγνωση.
Λάβετε υπόψη
Μου είπε κάτι που με συγκίνησε. Μου εξήγησε ότι εμείς οι παραδοσιακοί γιατροί απλώς αναφέρουμε τα γεγονότα. Φοβόμαστε να ελπίζουμε. Χάρη στους νόμους περί προστασίας των καταναλωτών φοβόμαστε να είμαστε ενστικτώδεις και να διακινδυνεύουμε να εμπνεύσουμε αισιοδοξία. Υποτιμούμε τη δύναμη του νου και του σώματός τους να ανανεώνεται και να αναζωογονείται, ενώ οι μυστικιστικές θεραπείες προσπαθούν να εκμεταλλευτούν αυτή τη δύναμη. Τότε είναι που συμβαίνει η μαγεία.
Θα μπορούσα να ταυτιστώ με αυτό που λέει ο διάσημος χειρουργός Bernie Siegel στο βιβλίο του Love Medicine and Miracles, "Τα θαύματα έρχονται από μέσα μας". Πρόσφατα συνάντησα διάφορα ιστολόγια στο διαδίκτυο σχετικά με τους παραδοσιακούς γιατρούς που εγκαταλείπουν την κλινική τους και παραδέχονται τους δικούς τους περιορισμούς. Το έκαναν μετά από χρόνια αξιόλογων υπηρεσιών απλά και μόνο επειδή πίστευαν ότι θα πρέπει να επικεντρωθούμε στην ολότητα και στην ενίσχυση των θεραπευτικών δυνατοτήτων του σώματος.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ορίζει την υγεία ως μια κατάσταση πλήρους σωματικής, ψυχολογικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι απλώς ως την απουσία ασθένειας ή αναπηρίας. Το πρώτο (και μάλλον το πιο σημαντικό ) μέρος αυτού αγνοείται από την πλειοψηφία μας. Η αντιμετώπιση αυτής της πτυχής χρειάζεται ένα σωρό αυτοεξερεύνηση και έγκριση και η αλλαγή της απαιτεί ένα σωρό συντήρηση και υποταγή. Βλέπω πολλούς γονείς να παραπονιούνται ότι τα παιδιά τους κρυολογούν συχνά.
Τελική σημείωση
Η πρώτη κατηγορία είναι ότι τα φάρμακα δεν λειτουργούν. Αλλά σχεδόν κανείς δεν εξετάζει τα στοιχεία που συνθέτουν αυτή την περίσταση. Δεν αερίζουν το δωμάτιο του παιδιού ή δεν υποστηρίζουν το κλιματιστικό. Το παιδί δεν έχει χρόνο να πάρει καθαρό αέρα και περνάει χρόνο σε γεμάτες τάξεις διδασκαλίας. τα γεύματα πιάνονται εν κινήσει και η ξεκούραση δεν είναι συνώνυμη του ύπνου. Δεν επιτρέπουν πολλές από τις εμπειρίες τους τη συναισθηματική απελευθέρωση. Συμβαίνουν τόσα πολλά που καταπιέζουν τη δύναμη της ζωής μέσα μας. Πραγματικά αισθάνομαι ότι εκτός από την αναζήτηση των καλύτερων σχολείων και κέντρων δραστηριοτήτων, εμείς ως γονείς θα πρέπει να αφιερώσουμε χρόνο για να θρέψουμε την ψυχή και το σώμα του παιδιού. Ένα ετήσιο συμβόλαιο συντήρησης θα πρέπει να τρέχει στη σκέψη μας και δεν θα πρέπει να απορρίπτουμε τις ενοχλήσεις μας ως προσωρινές ενοχλήσεις, αλλά ως ένα κάλεσμα για ενδοσκόπηση.